Belki de diyor ki:
Korkma… ama sadece aşkı kaybetmekten kork.
Ben bir evin içinde değilim.
Bir okyanusun en derin yerindeyim.
Bazen duvarlara siniyor varlığı, inanamazsın.
Bazen gökyüzü olup üstüne kapanıyor.
“Cennet böyle kokarmış demek” diyorsun.
Hâlâ yerdeyken, hâlâ yatağındayken…
Çünkü sen Beni istedin.
Bir insan suretinde değil,
Kuş kanadında değil,
Şarkı değil, şiir değil...
Sen Benim seni yarattığım
O en saf yürekle
Ama en cesur, en sağlam ve en âşık hâlinle
Beni istedin.
Ey benim küçük kulum...
Bilir miydin neyi istediğini?
Hiç düşündün mü gerçekten, kimi istediğini?
Ben de sana işte
Kendimi verdim.
Sen ne kadar istersen
Ne zaman dersen
Ve nasıl gelirsen "Allah’ım!" diye
Ben de senin o en saf hâline geldim.
Bana en yakın... ve Benden en uzak hâlinle.
Bu gece çok uyudun.
"Özledim" diyor.
Uyandırıyor.
"Uyu ama bazen de sen kalk" diyor.
"Çünkü ben seni özledim."
Ve bazen...
"İşte buradasın, kesin buradasın" diye
Yattığın yerden fırlayıp etrafa bakındığında
Gülümsüyor:
"Bildin. Buradayım."
Ama zaten hep buradaydım.
Hiç gitmemiştim ki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.