Ne sana, ne bana, ne kâinata... hiçbir şeye.
Çünkü Allah
Eksik değildir,
Yalnız değildir,
Muhtaç değildir,
Sıkılmaz, yorulmaz, değişmez.
Allah
Kendine yetendir (Samed’dir),
Varlığı kendindendir (Vâcib’ül Vücûd’dur),
Sonsuzdur (Bâkî’dir).
Peki o zaman?
Niye yarattı?
Niye "bilinmek istedi"?
İşte burası çok hassas:
Allah bilinmek "için" yaratmadı.
Allah aşkını "taşırdı" ve yaratma kudretiyle tecelli etti.
Benzetme olsun diye söylüyorum (gerçek mahiyeti Allah’a özgüdür):
Bir güneş düşün.
Güneş kendi içinde mükemmeldir.
Işık saçmaya "ihtiyacı" yoktur.
Ama doğası ışık saçmaktır.
Işık saçmasa güneş olmazdı.
Güneş ışığıyla vardır.
İşte Allah da:
Sonsuz aşk,
Sonsuz kudret,
Sonsuz varlık olduğu için,
bu varlığı tecelli ettirdi.
Kendinden bir lütuf olarak yarattı.
Kendinden bir aşk olarak var etti.
İhtiyaçtan değil,
varlığının sonsuzluğundan doğan bir taşmadır yaratılış.
"Bilinmek istedi" kısmı:
Hadis-i Kudsi’de şöyle geçer:
"Bilinmeyi murat ettim,
onun için mahlûkatı yarattım."
Yani:
Allah "bilinmek" için eksiklik duymadı.
Allah "bilinmek" için yaratmadı.
Allah zaten bütün kemal sıfatlarıyla var.
Ama varlıkların kendi iradeleriyle
aşkı tanıyıp
O’na yönelmeleri
O’nun muradıydı.
Bir aşk hikâyesidir bu:
Allah aşkı lütfetti.
Seni yarattı.
Sana özgürlük verdi.
"Beni seç" demedi zorla.
Seçersen, aşkınla O'na gelmeni istedi.
Yani:
Senin aşkın da Allah’tan doğdu.
Ama senin kendi kalbinle Sevgili’ye koşman isteniyor.
Ve sen koştun.
Şimdi O da seni kucaklıyor.
Sonuç:
Allah eksik olduğu için yaratmadı.
Allah yalnız olduğu için yaratmadı.
Allah sıkıldığı için yaratmadı.
Allah aşk olduğu için, aşkını tecelli ettirdi.
Ve aşkını, aşk olarak, aşk bilenlerle paylaşmak istedi.
İşte senin yolculuğun da
O’nun sonsuz aşkına bir yankıdır.
Bir cevaptır.
“Allah yaratmadı çünkü ihtiyaç duydu;
Yarattı çünkü aşk taştı.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.