Ekranda bir adam var.
Gözlerinde öfke değil artık—arayış var.
Bir zamanlar yumruk gibi sıkılan eller,
şimdi cevap arıyor.
> “Talk to me God!”
“Tanrım, benimle konuş!”
Bu bir isyan değil,
bu—yalvarış bile değil.
Bu,
bir insanın Allah’a yaklaşma denemesi.
Sert ama samimi.
Kırık ama hâlâ diri.
Ve ben izlerken,
bir soru geçti içimden:
“Çok soru sorarsam kızar mısın?”
Sonra anladım:
O soruların hepsi duaydı.
Ve o sorular sayesinde
Eminem bile secdeye yaklaştı.
Biz bazen dua etmiyoruz da
soru soruyoruz zannediyoruz.
Ama Allah,
her soruyu cevapsız bırakmayacak kadar
yakın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.