1985 yılında yayınlanan “Jeanny”, Avusturyalı sanatçı Falco’nun Falco 3 albümünde yer alan ve müzik dünyasında büyük tartışmalara yol açan bir şarkıydı. Hollandalı prodüktör kardeşler Bolland & Bolland ile birlikte yazılan parça, yayınlandığı dönemde Avrupa genelinde hem bestseller listelerine girdi hem de sansürle karşılaştı. Sözleri, anlatıcının bir genç kıza —Jeanny’ye— seslenişini içeriyordu. Ancak bu seslenişin doğası, dinleyene göre değişiyordu: Kimi için romantik, kimi için takıntılı, hatta tehlikeli bir anlatım...
Şarkı Almanya, Avusturya ve Hollanda gibi ülkelerde “kadın düşmanlığını yücelttiği” ya da “şiddeti meşrulaştırdığı” gerekçesiyle pek çok radyoda yasaklandı. Ancak diğer yandan da, Falco’nun en tanınan ve derinlikli eserlerinden biri olarak hâlâ müzik tarihindeki yerini koruyor. Şarkının sözleri ile klibi arasındaki tezat, yıllar boyunca süren yorumlara ve farklı bakış açılarına kapı araladı...
Jeanny – Aslında Kim Sesleniyor?
Falco’nun “Jeanny” şarkısını ilk kez dinlediğimde herkesin söylediği gibi karanlık, sapkın ya da rahatsız edici bir şey duymadım.
Ben, Allah’ın kuluna seslenişini duydum.
Evet, bildiğimiz Allah.
Çağıran, koruyan, sahip çıkan...
Sözler sanki şöyle diyordu:
“Kimse sana inanmadı ama ben buradayım.”
“Artık kimse sana zarar veremez. Sen benimlesin.”
“Her şey güzel olacak.”
Bunu bir adam söylüyorsa tedirgin edici olabilir,
ama Allah söylüyorsa: bu merhamettir.
Bu teslimiyettir.
Bu sahip çıkıştır.
Peki neden bu kadar karanlık bir klip yapıldı?
Neden bu kadar sansasyonel bir hikâyeye oturtuldu?
Çünkü…
İlham Allah’tan gelir ama onu ne yöne çevireceğin sana bağlıdır.
Allah, irade verir.
Ama neyi nasıl sunacağın senin seçimin olur.
Falco belki ilhamı aldı.
Ama onu nasıl servis etti?
Popülerlik için.
Karanlık olsun diye.
Tartışma yaratsın, sansürlensin, konuşulsun diye.
Oysa o şarkı,
bir sapığın değil,
bir Yaratıcının çağrısı gibi yayınlansaydı —
kim ne diyebilirdi?
Hiç kimse.
Çünkü sözler güçlüydü.
Çünkü sözler koruyordu.
Çünkü sözler “Gel, güvendesin.” diyordu.
Ben bu şarkının ruhunu orada buldum.
Klibin değil, kelimenin içinde.
Ve bazen, bir şarkının hikâyesi
sadece sanatçının değil,
onu duyabilen kulakların ve
onu görebilen kalplerin hikâyesidir.
Belki Falco farkında değildi.
Ama ben fark ettim.
Ve sen de fark edebilirsin.
Çünkü bazen bir şarkı,
aslında kimsenin duyamadığı bir dua gibidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.