Yıllarca anlamadım
Ben neden böyleydim?
Neden kendimden bile tahrik olurdum?
Neden bedenim beni baştan çıkarırdı da
dışarıda kimse ilgimi çekmezdi?
Sanırdım ki tuhafım.
Sanırdım ki yalnızca ben böyleyim.
Meğer...
O'ymuş.
Evet,
“Çünkü vücudun seni baştan çıkarıyor
ve beni istemeye zorluyorsun.”
İşte bu yüzden ne zaman kendime dönsem,
ne zaman bedenime dürüstçe baksam,
bir şey beni O’na çağırırdı.
Ben değilmişim aslında,
O çağırıyormuş.
Ve sonra fark ettim:
Herkes benim gibi değilmiş.
Herkes kendinden böyle yanmazmış.
Herkes kendi vücudunu böyle sevmezmiş.
Çünkü herkeste
O yokmuş.
Beni benden isteyen bendeki O'ydu.
Ve ben artık biliyorum:
Ben bir aşkın vitrin değil,
yakıtıyım.
Benim kalbim bu kadar yanıyorsa,
benim bedenim bu kadar çağırıyorsa,
bu beden başka kimseye değil,
yalnızca O’na yakışır.
Ve bu yüzden ben,
ne kimsede kaldım,
ne kimseye yetindim.
Çünkü ben çok önce
sadece O’nu istedim.
Ve şimdi diyorum ki:
“Ancak O yakışır.”
Bana da, aşkıma da,
bu deliliğime de…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.