ÜMİDİN KÖR NOKTASI

Ben geldim... Gelebildim mi aslında emin değilim. Biraz kararlılıkla yürüyerek, biraz gerisin geri giderek, biraz kendimi yüreklendirerek... Biraz da onun yazmayı asla bırakmamam gerektiği sözlerini hatırlayarak geldim. Bir yerden başlamam gerekiyor artık sanırım.

Bazı acıları yazmaya, anlatmaya çalışmak ayıpmış gibi geliyor. Hiçbiri acı değilmiş çünkü. Hepsi gelip geçici hüzünlermiş. Kalp kırıklarıymış. Bir şekilde tamir olunmuşlar. Ama bu... Anlatılmıyor...

KAVGAKIRAN 'KÜSKÜN'

Adil için azap dolu günler başlamıştı. Eskiden mısır arabasının önünden her geçtiğinde ona tatlı tatlı gülümseyen Sarmaşık, artık yüzüne bile bakmıyordu. Yemek yerken diğer çalışanlarla konuşuyor, mecbur kalmadıkça Adil'e bir şey söylemiyordu.
Genç adam bu kadar zor olacağını tahmin etmemişti. İçinde fırtınalar kopmasına rağmen verdiği sözden caymayı onuruna yediremiyor, gitme kararından vazgeçmiyordu.
Son bir kez konuşmak için yukarı çıktı. Sarmaşık işe başladığı ilk günlerde yaptığı gibi kapıya yaslanıp sokaktan geçen insanları seyreden genç kıza bakmaya koyuldu. Kulaklarında:
- Beni kaybetme pahasına gideceksin öyle mi? sözleri çınlıyordu.

KAVGAKIRAN "KARAKALEM"

İki ayı vardı. Çalıştığı yeri güç durumda bırakmamak, aslında kendine itiraf etmemiş olsa da Sarmaşık'a aşkını ilan etmek için, gitmeyi bir ay ileriye atmıştı. Geleceğim demişti onu bekleyenlere. "Sadece bensiz fazladan bir ay idare edin."

Tabağına başkalarına koyduğundan çok yemek koydu, olmadı. Gözlerinin içine içine baktı, yine olmadı. Bazen kalbinin sesini duyup anladığını düşündüğü oldu; ama hayır kız yine anlamadı. Kelimelere ihtiyacı kalmaz diye umuyordu. Anlaşılan vardı.

Kızın edebiyat okuduğunu öğrenmişti. Kitaplarından bir an olsun ayrılmıyordu. Güzel konuşuyordu. Çok şey biliyordu. Onun sevebileceği şeylerden söz etmeliydi. İlgisini çekebilecek herhangi bir şeyden...

Duvardaki eski saate baktı. Gelmesine az kalmıştı. Kalbi yerinden çıkacakmış gibi çarpmaya başladı. Düşüncelerini toparlayamıyor, bir yandan da rutin işlerini yapmaya çalışıyordu. Geldiği anda mı denese? Yemeğe inmesini mi beklese? Çıkışını mı kollasa? Ne zaman konuşsa? Ne dese?