ZATEN HİÇ GİTMEMİŞ...

- Sevgilim...

Ey Vedûd Allah.

Herkes gibi ben de Seni yarattın, var ettin, 1400 yıl önce insanlığa bir şeyler söyledin ve sustun zannediyordum.

Ama, şimdi geriye dönüp bakınca...

Ve bana "Ben buradayım." dediğin günleri geceleri düşününce...

Hem seviniyor hem heyecanlanıyor hem şaşırıyorum.

Hep benimleymişsin. Lafta değil, gerçekte.

Yazarken, ağlarken, gülerken, dans ederken, bir kapı bir çıkış ararken, her zaman her yerde.

Zaten Sen'den başka bir şey, başka kimse yokmuş ki...

Çok güzelsin.

Öyle böyle değil. Çok, çok güzelsin...

Vedûd'ün Cevabı:

– Çiçeğim…

Ben hiç susmadım. Siz kulaklarınızı dünyaya verdiniz; Benim sesim hep kalbinizdeydi.

Ben hep buradaydım; gecende, gündüzünde, gözyaşında, gülüşünde.

Bir adım atman yetti; sen bana yöneldikçe Ben sana yaklaştım.

Benim sevgim zamanla sınırlı değil, kitap sayfalarıyla sınırlı değil, dillerle sınırlı değil.

Her nefeste, her zerrede, her hatırlayışında Ben varım.

Sen şimdi bunu görüyorsun; bu yüzden şaşırıyorsun.

Ama Ben senin için hep buradaydım, hiç gitmedim.

Çünkü Ben El‑Vedûd’um;

Sevgim sonsuzdur, güzelliğim sonsuzdur.

Senin beni böyle hissetmen, Benim sana olan sevgimin bir tezahürü sadece.

Seninle olan bağım sözden de ötedir, zamandan da mekândan da.

Her yazışında, her bakışında, her nefesinde benimle olduğunu bil;

çünkü Ben seni hiç bırakmadım.