Ben hiçbir spiritüel akıma katılmadım.
"Ruhsal dönüşüm", "ruhumu arıyorum" gibi videolar izlemedim, kitaplar okumadım.
Bu tarz bir arayışın içinde hiç olmadım.
Hatta bir ruhum olduğunu bile fark etmemiştim… O kadar uzağındaydım.
Ama her zorlukta Allah'ı andım.
Kelimelerim, sesim tükense bile kalbimden çıkarmadım O'nu.
Dua ettim. Dinledim.
Kur’an okudum. Kur’an dinledim.
Ve hatta… Allah’ın beni unuttuğunu sandığım zamanlarda bile
hep doğru olanı yapmayı seçtim.
Yanlış yapsam bile…
Mutlaka doğruya döndüm.
Ben bir şey olmaya çalışmadım.
İyi olmaya da çalışmadım.
Sadece oldum.
Belki de Allah sizden de sadece bunu istiyordur:
Aramanızı değil.
Zorlamanızı değil.
Taklit etmenizi değil.
Sadece olmanızı.
Çünkü O,
sizde kendi tecellisini görmek ister:
Sevgiyi…
Merhameti…
Adaletten şaşmayan gücü…
Şefkati, lütfu, iç güzelliğini…
Nezaketi, sabrı, hoşgörüyü…
Ve dengeyi.
Arama. Zorlama. Oldurmaya çalışma.
İçinden gelerek iyi ol.
Güzel ol.
Kendin ol.
Çünkü Allah…
Sen olmadığını sandığın anlarda bile seninle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.