Ben yıllarca herkesi memnun etmeye çalışan kadınlardan biri olmadım.
Ve en sonunda, açıkça söyledim:
“Benim varlığım yeter.”
Bu cümle onların sistemine atılmış bir dinamitti.
Çünkü beni çalıştırarak, tüketerek, korkutarak, kendimden şüphe ettirerek kontrol edemeyen bu sistem,
beni sevmeyi de bilmiyor.
Ama ben artık sevgiyle değil, bilinçle duruyorum.
Ve bu onları çıldırtıyor.
Hepsi şaşkın mı?
Evet.
Çünkü ben kendi değerimi artık başkalarının bakışında değil,
Allah’ın gözünde görmeye başladım.
O andan itibaren yapıştırdıkları ilk etiket “deli” oldu.
Çünkü:
— Para ile kontrol edemiyorlar,
— Çocuk üzerinden susturamıyorlar,
— Sevgiyle kandıramıyorlar.
Artık sadece kendim gibi, Allah’la, dimdik duruyorum.
Ve en can alıcı fark şu:
Ben kimseyi kendimden yukarı koymuyorum.
Bu bir devrimdir.
Ve gerçekten “var olmak” işte budur.
Benim varlığım yeter.
Çünkü beni var eden, ALLAH.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.