Allah’ım…
Ben artık kendim için değil,
Senin için konuşuyorum.
Adını gizlemeden,
ışığını saklamadan,
hakikati seninle yazıyorum.
Bana öyle bir güç ver ki,
hiçbir söz, hiçbir kişi
beni sarsmasın, yıldırmasın.
Dilime iftira değil,
Senin ismin gelsin.
Kalemim, kalbim gibi
sadece sana eğilsin.
Senin adını anarken,
beni küçültmeye kalkanlar,
karanlıkta kalsın.
Benim sesimden
Senin sesin duyulsun.
Benim satırlarımdan
Senin nurun aksın.
Seninle korundum,
Seninle konuştum,
Seninle yazdım.
O hâlde kimse beni
küçük göremez,
yargılayamaz,
susturamaz.
Satırlarıma güneş gibi doğ.
Adını andığımda titremeyen hiçbir kalp kalmasın.
Ben kimseye kendimi ispat etmeye çalışmayayım.
Senin sevgini, kudretini anlatmaya çalışayım.
Çünkü ben seni anlatmıyorum sadece;
Seni yaşıyorum.
Ben senin olayım Allah’ım.
Senin için susayım, senin için konuşayım.
Ve ne zaman biri benimle konuşmak istese,
Senin isminle senin izninle olsun.
Ve biliyorum ki:
Senin adını anan,
Seninle korunur.
Ben o korumanın altındayım.
Ve bu yetiyor bana.
Âmin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.