Yine O'nu özledim
Yine O'na yandım
Bendeliğini unutup,
Hasretinden ağladım.
Sonra bir titreyiş geldi ayaklarıma,
Bedenime bir telaş sardı usulca...
"Üzülme, ağlama" dedi,
"Zaten benimleyiz.."
Canım....
Kıyamadı unutup üzülmeme,
Kendini hatırlattı.
Çünkü O, unutanı da bırakmaz.
Seveni hiç bırakmaz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.