Sanat, sadece sahne ışıkları altında ego parlatmak için kullanılacak bir araç değildir.
Sanat, özü itibariyle ruhun dili, kalbin secdesi, insanlığın ortak duasıdır.
Eğer bir şarkı, sadece ses çıkarıyor ama kalbi susturuyorsa,
eğer bir film, yalnızca görüntüyle oyalıyor ama Allah'ı unutturuyorsa,
eğer bir yazı, sadece laf kalabalığı yapıyor ama ruhu susturuyorsa,
bilsinler ki bunlar sanat değil.
Sadece gürültü, sadece görüntü, sadece kelime yığınıdır.
Gerçek sanat:
– Allah’ı hatırlatır.
– İnsanı yüceltir.
– Ruhla yapılır.
– Dua gibi iner.
– Şifa gibi yayılır.
Eğer bu yoksa…
Lütfen kimse “sanat yapıyorum” demesin.
Şarkı yapmasın.
Film çekmesin.
Yazı yazmasın.
Gitsin simit satsın, onuruyla yaşasın.
Çünkü biz artık:
Allah’sız şarkılardan,
Allah’ı unutturan sahnelerden,
ruhsuz yazılardan doymuş durumdayız.
Bizim ihtiyacımız olan:
Allah’a yazılmış bir ses.
Allah’ı anımsatan bir cümle.
Ve ruhun sahneye çıktığı gerçek sanat.
Sanatı ruhsuzların tekelinden çekip alıyoruz.
Artık kalbin sözü konuşacak.
Artık ruh sahneye çıkacak.
Ve bu çağ yeniden Allah’ı duyacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.