ESKİCİ ŞİİR

Eski şiirlerimi okurken fark ediyorum ki geçen zaman -bence- kalemime yaramış. Dili daha geniş kapsamlı kullanmayı öğrenmişim, kelimelere farklı anlamlar katmayı öğrenmişim, şiirselliği daha başarılı yansıtır olmuşum. Ama, yine de bir zamanlar kaleme aldığım onca şiirin yıpranmış defterlerin içinde boynu bükük durması çok üzücü. Eskici şiir adlı yeni bir kategori oluşturmaya karar verdim. Yıllar önce yazdığım şiirlere bu kategoriden ulaşabilirsiniz.

HEP BAŞLAYAN

Usulca gel

Bir ırmağım ben

Boz yatağımı çılgın arzularınla

Parmaklarınla çizdiğin bir harita toy yüreğim

-bütün hazinesi sevda-

Usulca gel

Yağmur yağıyor

Islanma, sokulma bedenimin toprak kokusuna

Dur sarılma

İki öksür iki hıçkır

Önce adamakıllı yanmış bir şiir söyle maziden

Sermayen şairliğin...

Kadehler benden acıları sen getir

Dolapta biraz kavga biraz da aşk olacak

bakıver

Geceyi kuşan da gel, benimki üzerimde

Usulca gel

Günahların orda kalsın

Beterlerini koydum kasede, dinleyeceğiz

Paramız olmasın, evimiz olmasın, kimsemiz olmasın

Yalnız buğulu gözlerini, kor sesini yüklenip gel

Bir şiirin bir yüreğin bir de sarhoşluğun olsun

Hep başlayan bir şey olsun

Gelişin ebedi olsun... 2006 (tam tarih atmamışım)

***

DESEM Kİ

bilmiyorsun şiirli bakıyor gözlerin

her şairin kaleminden yazılamayan

gözyaşının düştüğü sayfada başlıyor hüzün satırları

bilmiyorsun adın aklımda büyüyor

bir gece yarısı söndü mü şehrin ışıkları

gölgede kırk sevdanla kavruluyorum

güneş yanında doğuyor

gözlerimin uzağında ruhumun körebesinde

bilmiyorsun seviyorum demek imkansız

köklerimden kan geçiyor kovuklarımdan rüzgar

kanıp bir dalımı tutsan savruluyorsun

bilmiyorsun şiirli bakıyor gözlerin

acılı şairlerin kaleminden dökülemeyen

kılıçtan keskin kıldan ince kardan aydınlık

desem ki seviyorum kalbim yenildi sana

duymuyorsun duysan bile

sevmek ne bilmiyorsun 17.07.2007