Sen ki hiç gitmediğin bir şehirde
yorgun ayaklarınla vazgeçişin eşiğinde
dokunmadığın silahların parmak izlerindesin
Sen ki sevgilim
nereye baksa yok olurca
tutulmuş bir güneşin amansız direnişisin
Bir de içmişsin
hislerinin karmaşığında açılmış yaraların
tuza basılmış en tatlı hatıraların
Sen ki sen
Hiç girmediğin bir kalbin ezberindesin
Zamanın tuzağında ölüme takıldığını
kaderin ipiyle kedere salındığını
bilmez haldesin
Sevgilim sen ki
savaşın orta yerinde bir yetim cesedisin
Kocaman gözlerinin inmiyor kepenkleri
fikrinde, yüreğinde kahpe dehşet izleri
içinde kurşunların ölümcül yaraları
Köksüz ve başsız
toprağa küskün uzanmış
bir papatya gibisin
Deliler üşüşüyor kovuklarına
kuzgunlar doluşuyor uyluklarına
matemler kuruluyor kıyılarına
Sevgilim ölüyorsun
bir şeyler tükeniyor aramızda usulca
gece renkli bir sabah başlıyor ikimiz için
ve bir aşk daha çekiliyor huzurdan
etimize saplanan tırnaklarıyla...
Harika bir şiir
YanıtlaSilSen muhteşemsin! Muhteşem yazıyorsun muhteşem anlatıyorsun! Söz sanatı ismini sonuna kadar hakediyorsun!
YanıtlaSilSen ki sen
YanıtlaSilHiç girmediğin bir kalbin ezberindesin...
Ne kadar derin ve ince bir ruh taşıyorsun dilin ve anlatımında ayrı bir güzel sanki yazmak için yaratılmışsın.Çok özelsin haberin olsun :)"dokunmadığın silahların parmak izlerindesin" nasıl övgülesem az kalacak... yüreğine sağlık kalemine sağlık
YanıtlaSilBenim arkadaşım her zaman güzel yazardı ama ünlü şairleri cebinden çıkaracak kadar kendini geliştirmiş.. Çok güzel şiir, çok beğendim.
YanıtlaSilHer seferinde sasiriyorum kelimelerinin gücüne. Umarim gerçek hayatla bagdasmiyordur bu siir.
YanıtlaSilİnsan bunları nasıl yazabilir ya... tebrik ederim çok güzel.
YanıtlaSil