Okullar Açılıyor: Öğretmen Allah Değildir

Okulların açılmasına birkaç gün kaldı.

Ve şu an neredeyse her evde; öğretmenin, müdürün, okulun, sistemin baskısı yüzünden hır gür, kavga dövüş, sinir stres yaşanıyor.

Ve görülmeyen, duyulmayan, ruhu yok sayılan çocuklar var.

Çünkü herkes aslında başına ne geleceğini adı gibi biliyor.

Ama çemberin dışına çıkıp

“Ben bu sistemin parçası değilim.”

diyemiyor.

Bunun yerine, çarkın bir parçası olmaya devam ediyor.

O yüzden ben de hatırlatıyorum:

Öğretmen Allah değildir.

Söyledikleri, istedikleri, dayattıkları el üstünde tutulmak zorunda değil.

Sorgulanabilir.

Sınırlanabilir.

Ben, kendi adıma söylüyorum:

Vedûd olan Allah’la muhabbetimde bizzat O’nu bile sorguladığım oldu.

Ve her defasında bana açıklama yaptı.

Kalbim yumuşayana kadar, ruhum ikna olana kadar.

Öğretmen, öğrencisinin ve ailesinin maddi-manevi koşullarını hiçe sayıyorsa...

O zaman siz de onun her dediğini yapmak zorunda değilsiniz.

"Benim durumum bu.

Benim inancım bu.

Benim sınırlarım bu."

Diyebilir, açık ve nazik bir şekilde sınır koyabilirsiniz.

Çocuğunuzun gözü önünde bunu yapmanız, ona hayat boyu lazım olacak vicdan ve özsaygı öğretisinin ta kendisidir.

Unutma:

Allah sana,

"Öğretmeni memnun ettin mi?"

diye sormayacak.

Ama şunu soracak:

“Evladının ruhunu korudun mu?”

“Ona Beni anlattın mı?”

“Benim rızamı gözetebildin mi?”