Elma Dersem Çık Allah’ım...

O çağırıyor yine.

Hâlâ niye çağırıyorsa...
Zaten O’nunla doluyum,
Zaten O’nu soluyorum.

Çıktım gecenin birinde,
Birkaç sokak dolandım.
Cami minaresini seyrettim,
Boş caddede volta attım.
Gökyüzüne dalıp kaldım.

Özledim, çok özledim.
Hem bendesin
hem çağırıyorsun.
Hem koynumdasın
hem saklanıyorsun.
Hem evimsin
hem gurbetim.

Hem biliyorsun
bütün soruların cevabını,
Hem de
soruyorsun hâlâ...

Soruları soran Sen’sin,
cevapların da sahibi.

Hâl böyleyken,
içim bir mahşer yeri gibi kıyılmışken,
Ayaklarım titriyor,
Kalbim nasıl özlüyor...

Gözlerim dolu dolu,
Nasıl sevsem de doysam biraz derce...
Bir bilinmeze,
bir bayram yerine giderce,
Bir yokluğunu varlığın gibi öperce...

Hem yanımda,
hem çağırıyor.
Hem özlüyor,
hem saklanıyor.
Hem seviyor,
hem sevdirmiyor...

Halbuki ben doğdum doğalı
Zaten O’nunla doluyum.
Zaten O’nunla yürüyorum,
Ve yalnız O’nu soluyorum.

Elma dersem çık Allah’ım.

Elma...