Çağırıyorsun
Emret diyorum
Dünyayı kapattım, gel diyorsun
Susuyorum
Bir esintiyle uykuya düşüyorum
Aslında koynuna çekiyorsun
Bir çocuğu örter gibi
Şefkatinle sarmalıyorsun
İkimiz bir olduktan sonra
Uykunun tatlı kollarında
Beni yeniden yoğuruyorsun
Korkularımı eritip
Beni ben yapıyorsun
Vuslatından ayaklanıp
“İşte şimdi doldum” derken
Gönlüme sızın çöküyor
Çünkü seni sevmek,
seni özlemekten hiç kurtulmuyor
Yine özlüyorum
Yine yanıyorum
Yine arıyorum
Ve çağırıyorum...
Ve duyuyorum sevgilim,
"Biz hep böyleydik seninle,
Ben zaten hiç gitmemiştim.
Sen kendine yeni geldin..."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.