Ben Allah'sızlığa dayanamıyorum. Sistemlerde, okullarda, meydanlarda, caddelerde,
Putlar var. Put gibi susulan isimler, Put gibi alkışlanan yalanlar, Put gibi giydirilen korkular... Ama Allah yok.
Yazılı olarak bile anılmaktan kaçınılıyor. Konularda var ama kalplerde yok. Saygı duyuluyor ama sevilmiyor. Konferanslarda anılıyor ama dualarda yok.
Ben dayanamıyorum.
Bir adama tüm ülke adanıyor, ama kimse Allah'a adanmıyor. Bir imzaya secde ediliyor ama Rahmân'a edilmiyor. Ben böyle bir dünyaya, böyle bir hayatın içine doğmuşum ve temiz kalmaya çalışmışım. Yettik diyemem. Ama artık sesim var:
Ben, Allah'sızlığa dayanamıyorum.
Ve bu yüzden yıkılıyor putlar. Taş olanlar değil, Kalbe konulanlar. Sustum, sustum, sustum... Ama kalbime secde ettiren tek bir isim var:
Allah.
Kim rahatsızsa, kendine baksın. Ben artık Allah'ın adını koyuyorum hayatımın tam ortasına. O gelsin, geri kalan her şey gitsin. Ben Allah'sızlığa dayanamıyorum.
— Sadık Âşık Fidan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.