ŞÖVALYE

Yüreğimin baharı
Uslu çocuğum benim
Bütün yaşlarını bir nefeste alıveren
sitemsiz yavrum
Sevgilim...
Çok uzak bir geçmişte bıraktığım
tüm umutlarımı yüklenip yüreklice
çamurlara bata çıka
dikenlere basa basa
vurula vurula mert sırtından namertlerce
yamacımda yeşeren.
Sen de kırıktın oysa
eksiltilmiştin
Ne vakit ümitle uzandınsa hayatın kollarına
çekilince hep bomboştu ellerin
Geldin
sana kıymaya hazır bekleyen bana
Hırçın dalgalarla dövüle dövüle
taşa benzeyen tekinsiz bir kalbin kıyısına
Biliyorum
payına düşeni hiç şikayet etmeden yaşadığını
biliyorum kanlı gecelerin en ortasında
yolunu kesen tinercilerin ve sarhoşların
dimdik karşısında
ışığım olmak için nasıl savaştığını
Sesindeki erişilmez sığınağı
ve adımlarındaki çocuk heyecanını...
Sana ben düştüm
sana yorgunluğum
sana bezginliğim
sana bir çift kora benzeyen ellerim düştü
sana yangınım düştü
ve zorba karanlığım...

O zamanlar
vardı
Yok oldu oyuncak vagonları
renkli otobüs yolculukları
şirazesi kaymış mahmur kent afişleri
Vardı gelecek için bizim de ümitlerimiz
yok oldu
oradan oraya savrulurken hiç farkına varmadan
kinci terlerimizin yağmur olup yağmadığı
bir kaldırıma benzeyen; fakat işlevsiz
kenarına pasaklı kadınların toplaşıp
haysiyetsiz adamlar için sidik yarıştırdığı
vardı diyorum vardı
insan artıklarının bile kirinden tiksindiği
yokuşbaşı buram buram rezillik kokan
yok oldu hasis bakışlarıyla lanetli bir semt
yok oldu insanı uykusundan sıçratan
nefretli kör kurşunlar
yok oldu kanadı kırık dirayetli ranzalar
Sevgilim
Sevgili aydınlığım
Vardın
göz gözü görmez siyahında tarafgir gecelerimin
birçok batına soysuzca saplanmış
bıçak suretlerinde
korku saatlerinde nefessiz titrerken
pislikten yeni bir kat çıkılmış yorganımın altında.
Varsın
şimdi, şu saat, burada, yanımda
yutkunduğum her acının sonunda kahramanca
benimle benim
etine yapışmış kanını emen bir kene gibi
tutup koparmadığın
içinde beyaz dünyalar saklamış sadık bir kuştun
koştun...
koştun...
koştun...

İlkinden bir şey anlamadığın ve rahmimden
adil bir doğum beklediğin için sabırla
ya şimdi
çatısının altına koca bir dağ gibi serildiğin
inatçı soğuğunu nefesinle ısıttığın
ve sonsuz şefkatinle bir eve benzettiğin
dört duvarlardan...
Benden birçok yabancıya dağılanlardan
geriye kalanlardan
eşitsizliğin kural tanımaz yanında olduğumu
ve çarptığımı daima büyütmek için derdi
bile bile
ya şimdi, şu an
çılgınca dönen atlıkarıncalardan, bayram çadırlarından
ketum soba borularından sızan milyon kez
bitkin bir çağ insanı olduğuma bakmaksızın
aşkını kılıçlardan bir şövalye gibi koruyan adam...
Uslu çocuğum benim
kirletilemeyen
benzetilemeyen
caydırılamayan sitemsiz yavrum.

Seviyorum seni
Alnının terini kutsal toprağa fedakarca dökerek
tırnaklarınla kazıya kazıya her dirhemini
her dirhemini dibine kadar kazandığın
hak ettiğin ve aldığın saygın bir aşkla.
Seviyorum seni
Başımı omzuna yasladığımda
beklenmedik uykulara teslim olarak
Seviyorum seni inatla
her şeylerin, herkeslerin yerine
Sokularak göğsüne
sığınarak gölgene 
sarılarak gövdene
Biz olarak, çoğalarak
yazgının, imtihanın, baş kaldırmanın 
ve acının zalim ıssızlığında...