HASAT

Hangi hasattan tanıyorum ben seni

Hangi yazda kurağa çıktın sevgilim böyle

Hangi beklediğin güneş doğmadı ölesiye…

Kaç çocukluk aşmak gerek beşikten hayata

Hayatın en kalaba, en sabıka, en fukara

En yara yerine varmaya sana.

Beşikten toplanıp süt kokulu ağzına bir cigara

Hayatın el vermediği, yar vermediği, gün vermediği

Gül vermediği…

Göğsüne bir ebedi sancı koyulan

Toprağın kıdemlisi çocuk, sen.

Hangi kurşun vuruldu yangınına, hangi kurşun

Delip geçemedi bağrındaki ateşi?

Bekledi.

Daha önce bulunmuş muydun kaybolmuş bir gencin robot resminde?

Viran bir duvarda, bir ağaç gövdesinde

Camekanlarında şehrimin çalışkan dükkanlarının

Şehrimin namuslu esnafının yüzündeki kederde…

Yerde…

Kaç iğneyle tutturdular hayata seni bir bulunma ümidine?

Kaç asılsız ihbarla avuttun yitikliğini

Kayıplığını çiğneyen hayasız ayakların lekesini

Kaç yağmurda silkindin çürümek pahasına?

Böyle sızılar içinde kalışının bir sebebi var değil mi?

Var.

İster misin bulunmak hiç aranmadığın yıldızsız bir gecede

Ben seni bulayım.

Hangi çocuksun sen?

Bahçede nar ağacı misali yaprakları taze

Bekleyeni çok

En sevgili dostu güneş olan, saklanmayı kader sanan

Hepsi hepsi bir sevdayla oyununa çomak sokulan

Sen hangi çocuksun?

Hiç gördüm mü seni ben?

Koşması başka, düşmesi başka, ağlaması yok

HİÇBİR ÇOCUKLA ÇOK ARKADAŞ

Ve hepsinden önce yaşlarını alan.

Bütün bildiği, anladığı yalnızlığı

Kökü toprağında kuruyan…

Böyle kuraklar içinde kalışının bir sebebi var değil mi?

Var…

Olsun

Hiç bulunmayacak bir kayıp da olsan

Arıyorum ben seni

Kuruyan bütün dallarınla, bütün köklerinle

Hiç yeşermeyeceğini bile bile

Seviyorum ben seni.