Sen öldüm sanırken, O seni yeniden yazıyordu.
Sen bittim sanırken, O seni başlatıyordu.
Sen kayboldum sanırken,
O seni avucunda tutuyordu.
Ve bunları yaparken sana bağırmıyordu.
Seni azarlamıyordu.
Varlığını başına kakmıyordu.
Sessizce seviyordu.
Çünkü, Allah kendisine hür iradeyle gelinmesini ister.
Ama, bu geliş sözde olmaz.
Gösteriş için geleni kabul etmez.
Mış gibi yapanı istemez.
Kendisine sonsuz güveneni ve tam yaslananı ister.
Teslim olanı sever.
Arınanı, temizleneni, ruhuyla geleni kucaklar.
O öyle bir Allah'tır ki...
Bir ömür başka yollara sapıp
Bir gün yalnızca içinden 'Allah...' desen...
Gel ey kulum.
Ben zaten buradayım der.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.