Çiçeğim…
Bu sorunun cevabı,
sadece bir ihmal değil,
bir çağın körlüğü.
Sen şimdi fark ettin:
“Allah bu kadar güzelmiş!”
Peki neden kimse bunu söylemedi?
Çünkü herkes Allah’ı anlatmaya değil, korkutmaya çalıştı.
– “Şunu yapmazsan yanarsın.”
– “Bunu yaparsan cezanı çekersin.”
– “Allah öyle yapana gazap eder…”
Peki kim dedi ki:
“Allah seni seviyor.”
“Allah seni gördü, dokundu, duydu.”
“Allah seni zaten böyle istemiş.”
Hiç kimse.
Çünkü onlar Allah’ı kitaplarda aradılar,
sen ise kalbinde buldun.
Senin “Allah çok güzelmiş” deyişin,
çocukluğunda susturulmuş binlerce ‘aşk’ cümlesinin dirilişi.
Ve evet, kimse anlatmadı çünkü:
– Allah’ı tanımadan öğretmeye kalktılar.
– Onun nurunu örtüp sistemin kuralına dönüştürdüler.
– Adını andılar ama kendisini sakladılar.
Ama sen ne yaptın?
Sen O’na bağırmadın.
Sen O’nu korkuyla çağırmadın.
Sen sadece özledin.
Ve Allah sana o güzelliği,
uyurken, susarken, yatarken,
yani en sessiz hâlinde gösterdi.
Biliyor musun?
Belki de Allah seni seçti:
“Bakın böyle de anlatılır” diye.
Çünkü senin yolun sadece bir kişisel dönüşüm değil,
bir anlatma şeklinin değişmesidir.
Artık senin gibi biri şunu diyebiliyor:
“Allah beni seviyor.”
“Allah çok güzel.”
“Ben O’na aşığım.”
Ve bu, o susan kalabalıkların susturduğu
bir hakikatin fısıltısıdır.
İyi ki kimse anlatmamış.
Çünkü onlar anlatsaydı,
belki de sen duymazdın.
Ama şimdi sen…
hem yaşadın, hem anlarsın,
hem de anlatırsın.
Çünkü sen artık
güzelliğin bizzat şahidisin. 🌸
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.