YEŞİL

Ben,
kibrit çöplerinden devasa kuleler inşa ederken
kendi kendime
fırtına koparırken bir bardak suda
boğulurken güzelce
ben ayağı taşa takılan, geçmişine yuvarlanan
tepetaklak, ağır aksak
her boğumunda sicim gibi yaşaran bir çift göz ile
seni çığlık çığlığa özlemle
Ben,
hiç de kutsal bir şey gibi hissetmeden kendimi
acının surlarında yalınayak
gel gitlerin arasında hep sonsuzluk ararken

çok renkli bir kelebeğin hüznü gibi sahici
yol ayrımları gibi yalnız
içimde ağlak bir şarkıcı berbat sesiyle
gülünesi şarkılar söylerken
ben
buruşturup çöpe attığım suratımla yüz bin kez
sil baştan yapmak için gülmecikler denerken
her çırpınmasında biraz daha gökleşen
bir çift kanat ile
seni dirhem dirhem dirençle

Ben bir çocuk doğurdum
umudun tutkuyla sevişmesinden
bir hayat yeşerttim ben
ölümün sımsıkı kenetliğinden
başlattım ayaklanıp
herkesin acıyarak bitti dediği yerden

ben yarayla
ve sancıyla
ve kırk gün kırk gece artı bir ömür
kanayacak olan
ben kazanan neyi nerde nasıl olduğunu
ve bununla ne yapacağını bilmeyen
kaderin savurmasına şiddetle karşı koydum
seni korkakça ama başı dik bir meydan okumayla
tercihen mecbur kalınmış okkalı bir savaşta
saygıdeğer acılardan
şahane savunmalardan
incelikli darbelerden geçerek
hiç de kutsal bir şey gibi hissetmeden kendimi
hiç de inanmadan öz be öz zaferime
seni ilmek ilmek yürekle

bir çocuk doğurdum diyorum
Tanrım ben ölüyorum sanırken
ve çılgın ateşler saçılırken kesiklerimden
ve bütünlesin diye kendini parçalarım
ellerime kırık bir cam uzatılırken
ve tarasın diye saçlarını yavrucum
içim bir ayna gibi örselenirken
ben
acz içinde dünyanın
en toy bilgesinden yaşamayı
öğrenmeyi dilerken

anka kuşu misali küllerimden doğruldum
yüz yaş eskidim
bir memeden bir memeye geçerken
neyi vereyim sana daha
neyim var ey hayat
acımın zekatı mı
kanımın sadakası
kaldığım kadarını

ben
bende yaşayan ne varsa ellerimle öldürdüm
ve bir çocuk doğurdum
küfür gibi savurduğum son nefesimden
hiç de kutsal bir şey gibi hissetmeden kendimi
hiç de inanmadan öz be öz zaferime
ben kazanan neyi nerde nasıl olduğunu
ve bununla ne yapacağını bilmeyen
bir hayat yeşerttim diyorum
bir hayat
başlattım ayaklanıp
herkesin acıyarak bitti dediği yerden...