İSYAN

Hayatta ev işi yapmak kadar hiçbir şeyden tat almıyorum. Bayılıyorum her gün süpürüp silmeye, bayılıyorum her gün kaldırıp toplamaya. Bulaşığıydı çamaşırıydı şusuydu busuydu derken var olduğumu hissediyorum. Hele ütü yapmak, cam silmek diye iki olay var ki iliğime kemiğime kadar bunları yapmak için yaratıldığımı duyumsuyorum. 
Dersem inanır mısınız? İnanmazsınız elbette. Bir gün böyle şeyler yazarsam ve ciddi olduğumu görürseniz, bu aptal dünyaya, aptal düzene, lanet gidişe daha fazla akıllıca bakamadığımı anlayıp aklımı yitirdiğime hükmedebilirsiniz.
Küçücük bir kızken başlıyorlar ne, kim ve nasıl olacağımızın sınırlarını çizmeye. Erkek kardeş eve girince "Yemek ye oğlum, çay iç oğlum, yat dinlen oğlum, keyfine bak oğlum." denirken mevzu kız çocuğa gelince "Yemek yap kızım, çay koy kızım, gürültü yapma kızım, niye boş boş oturuyorsun kızım." oluyor. Kadın eşittir toz almak, ütü yapmak, bulaşık yıkamak, süpürmek, silmek gibi acayip bir kafa var. Yalnız erkekte değil neredeyse bütün kadınlarda var bu kafa. Sebep de neymiş efendim? Erkek para kazanıyormuş. Sistemin ırzına geçmiş olmasaydınız, kadın milletini yüzyıllardır başka kadınlara erkekçe bakmaya ve hor görmeye alıştırmasaydınız yani kadına toplumda, günlük yaşamda sağlıklı bir miktar yer açabilseydiniz kadın da en az sizin kadar kazanabilirdi. Yapmadınız. Çünkü, işinize gelmedi. Çünkü eğer yapsaydınız kadını sahiplik taslayabileceğiniz bir eşya gibi olmaktan kendi ellerinizle çıkarmış olacaktınız.
Ben bu değilim ama. Son nefesimi verene kadar da bu olmadığımı bağırmaya devam edeceğim. Kadınların her gün sabahtan akşama kadar canla başla dip köşe temizlik yapması dünyayı kirletiyor. Evet doğru okudunuz, beyleriniz memnun olsun diye pir-ü pak yaptığınız o evler, itinayla ütüleyip katlayıp dolaba kaldırdığınız o gömlekler dünyayı kirletiyor. Sizin evleriniz temiz olacak diye benim dünyam kirleniyor. Çünkü, dünyayı en çok erkekler kirletiyor. Evde kendisine hizmetkarlık yapan, koşulsuz memnuniyetini gözeten ve kendisi gittikçe silikleşen kadın o erkeğe, dünyayı da kendi eviymiş ve bütün kadınlar onun hizmetkarıymış gibi algılama hürriyeti veriyor. Evinde olduğu gibi hükmetmeye, kırıp dökmeye ve her kadından da arkasını toplamasını istemeye hakkı olduğunu sanıyor. Her kadının içine girmeye hakkı olduğunu sanıyor. Her kadının onu beğenmek, istemek, ona "itaat etmek" gibi bir zorunluluğu olduğunu sanıyor. Evlerinizde kral muamelesi yaptığınız erkekleriniz dünyamı kirletiyor. Ben de mi ben de mi ben de mi değil. Sen de sen de sen de hepiniz.
Akıllı bir insan hayatının kaçta kaçının ev işi yapmakla ve eşi oğlu şusu busu fark etmez erkek cinsini memnun etmeye çalışmakla geçtiğini hesaplarsa, elde ettiği sonuca bakarak geriye kendi için hiç zaman kalmadığını rahatlıkla görebilir. Aslanım, kaplanım, erkeğim, paşam, yiğidim, koçum, beyzadem... uzar gider. Veriyorsunuz coşkuyu, veriyorsunuz coşkuyu. Erkek doğmuş olmanın bizzat kendisi kutsanacak bir şeymiş gibi geliyor sonra bu tipitiplere. Sonra bütün dünyayı ev, bütün kadınları da evde kendisine tabiri caizse tapınan anne ya da eş ya da kızkardeş sanıyorlar. Bu sanrılarını dürüp münasip bir yerlerine monte etmeleri gerektiğini söyleyen veya en azından ima eden "normal" kadınlara rastlayınca da cozutuyorlar.
Önce ne yapacaksınız biliyor musunuz? Önce bırakacaksınız evi bok götürsün. Sonra o erkeklerin fezaya kaldırdığınız kıçlarını indirmek için bir yol tutturacaksınız. İtaat etmeye son vereceksiniz. Böyle bir toplumda, sırtınıza bindirilmiş onca yükle, kişiliğinizin hapsedildiği dapdar kalıplarla bir de üstüne naif, ince, uysal filan olmanızı bekleyen hatta resmen emreden erkek cinsinin gelmişini geçmişini seveceksiniz. Sonra o kız çocuklarının yerle yeksan olmuş öz güvenlerini onarmak için çabalayacaksınız artık bu saatten sonra ne kadar olursa. Kızlarınız oğullarınıza hizmet etmeyecek kardeşim. Siz de hizmet etmeyeceksiniz, birey yetiştireceksiniz beyzade değil. Dostlar alışverişte görsün misali pencerelerinizin camları, çamaşırlarınız, bulaşıklarınız, duvarlarınız, yerleriniz mis gibi olmuş bana ne? Dünya pislik içinde. Ve dünyanın bu halinin baş sorumluları da erkek. Sokağa çıktığımda kadından korkmuyorum, çocuktan korkmuyorum, hayvandan korkmuyorum, YETİŞKİN ERKEKTEN KORKUYORUM. Kendini kafadan benim sahibim zanneden bir adet ilk insan görüyorum karşımda. Benden sürekli vıcık vıcık bir sevecenlik, uysallık, itaatkarlık bekleyen bir dingil görüyorum. Giyimime, saçıma, gülüşüme, oturup kalkmama dair kendinde söz hakkı bulan birer cro magnon görüyorum. Hayvana, çocuğa, kadına, birbirine tecavüz eden yetişkin erkekler görüyorum. Dünyanın canına okuyan yetişkin erkekler görüyorum ki bunların salt eni boyu büyümüş. Çoğunda bir gram akıl yok bir gram.
İtaatsizlik o kadar da kötü bir şey değildir korkmayın. Bütün örnek düzenlerin öncesinde büyük bir anarşi vardır. Evleriniz mis, dünya ise bok gibi. Bırakın da biraz evleriniz bok gibi olsun, bakalım dünyaya ne oluyor.
Ben mi? Hiçbir zaman kendimi ne kadar çok ya da ne kadar iyi ev işi yaptığımla tartmadım. Hiçbir zaman bir erkeğin kıçını fezaya kaldırmadım. Sevgim hiçbir zaman itaat ya da hizmetkarlık boyutuna gelmedi. Ne doğup büyüdüğüm evde ne de sonrasında. Bu yüzden defalarca ve defalarca "geçimsiz, uyumsuz, aksi, kavgacı, dik başlı" olarak yaftalandım; yapayalnız kaldım, dışlandım; ama gocunmadım aksine gurur duydum. Böyle rezil bir kalabalığın itaatkarı olacağıma, yalnız bir anarşisti olurum daha onurlu dedim. 
Hiçbir erkeğe HİÇBİR ERKEĞE uysallık, sevecenlik, kırıtkanlık, hizmetkarlık borcum yok. Para kazanmaksa alasını kazanırım çalışacağım yerde kendini sahibim ve alacaklım zannedecek olan erkek cinsi, karşısında başı dik bir kadın görüp de ayak bağı olmasa, canından bezdirmese, o veya bu şekilde taciz etmese. Ben uzun yıllar boyunca tek başıma bu cinslerle boğuştum. Ben bunlarla yeteri kadar uğraştım benim genellemeye sonuna kadar hakkım var.
Yani kısacası diyorum ki sizi cam silmeden, ütü yapmadan, her Allah'ın günü sabahtan akşama kadar ev paklayacağım diye canınızı dişinize takmadan da sevebilecek erkekleri sevin. Severken de dozunu kaçırmayın. İnsan gibi sevin. Hiçbir kadın sizin çakma kral ve prenslerinizin kaprisleri yüzünden sıkıntı hatta acı çekmek zorunda değil.
Ve sana gelince hayranlıkla beni, yazdıklarımı takip eden korkak. Her kim isen (çünkü hiç fark etmiyor kim olduğun, aylardır izlediğin yol benim gözümde sadece bir korkağa yaraşır) sen her neyle karşılaştıysan kendi aptallıkların yüzünden karşılaşmış olabilirsin ki hayatın boyunca gerçek bir sorunla karşılaşmadığına da kalıbımı basarım. Ben yazdığım tek bir satırı bile kaçırmayan, gölge gibi peşime takılmış, papağan gibi durmadan aynı zırvayı tekrarlayan ve muhtemelen tanıdığım biri olduğu için de anonim yazıp kaçan bir korkağın sözlerini kabullenecek kadar ezik değilim asla olmadım. Her kimsen tekrar ediyorum HER KİM İSEN buraya yazdıklarımı misliyle yüzüne söyleyebilecek biriyim. Sen benim kalemim değilsin ve aynen böyle yazdıklarımın bir harfini bile kaçırmamak için peşimde dolanıp tıpkı bir geri zekalı gibi kurabildiği o tek cümleyi yazmak dışında bir şeyi gözü kesmeyen zavallının tekisin. Tuzu kuru bir korkak. Hayattan bir tek yumruk yediysen ben de ne olayım. Bir tek yumruk yemiş olsaydın en az bir yumrukluk cesaretin olurdu.
Üstteki paragrafı bir tür sosyal deney olarak düşünebilirsiniz. Sizle ilgisi yok.
Siz cidden bi bırakın da evlerinizi bok götürsün artık. Bi kaldırın kafanızı sizi ütüyle çamaşırla meşgul tutarken erkek cinsinin dünyanın nasıl da canına okuduğunu görün. 
Biraz başkaldırın. Sert ve keskin kadınları itaate, uysallığa, suskunluğa çağırana dek azıcık siz keskinleşin. İtaatinizin sonuçları ortada. Bir de isyanı deneyin.
Dünyaya ev işi yapmak ve erkek pohpohlamak için gelmişim bak sen... Başımda taşıdığım organın işlevinin onda birine sahip olmayan canlı benden üstünmüş ben de bir ömür onu memnun etmek için çırpınacakmışım... Peh...