YAĞMUR BULUTU

Senin gözlerindeki bütün ışıklar böyle sırlı mı? Kirpiklerinin ucunda hep mi deniz yeşillenir? Parmakların direnenler gibi ölümüne ayakta mı senin? Hiç mi aralanmaz dudakların hep mi mühürlü? Senin gülüşünü kırk kapısı kırk kilitli zindanlara kim kapattı ki? Özlemin niye zehirli?

Senin doğduğun şehirde her şey senin kadar güzel miydi? En son kaça kadar otobüs vardı eve? Gecenin bir yarısı ölü bulunma ihtimali neydi insanın, ucuz bir otelde söylesene. Senin doğduğun şehirde her şey senin kadar güzeldiyse sen niye geldin?

Senin olmadığını düşününce içine bıçaklar saplanan bir sevdiğin var mı? Benim sen varsın. Babil'in asma bahçelerinde bir salkım üzüm olmak ister miydin sen? Ben sana bakacak idiysem isterdim. Kararsam da olurdu hani. Sararsam da solsam da. Düşüp parçalansam, çiğnensem de olurdu o zaman. Olurdu yeminle.

Senin sesinde ne var? Yardım çığlığı mı? Hüzün mü? Umut mu var? Hep yalnız kalmışların sakinliği mi? Alev mi var? Kor mu var? Senin sesini bu uzaklıklardan ben nasıl duyuyorum? Ve niye anlamıyorum ne var senin sesinde? 

Bilsen nasıl korkuyorum elime bıraktığın boşluklarından. Nasıl dolduramıyorum onları hiçbir şeyinle. Nasıl anlatamıyorum seni niye böyle sevdiğimi, böyle niye avarece gezindiğimi, yaşayan hiçbir şeyin ışık bulamadığı dehlizlerinde.

Oysa sabahlara benziyorsun, akşamla benzeyen hiçbir şeyin yok. Her halinden belli vahşeti, zulmü, kötülüğü bilmediğin. Sessizliğin bile hürmete şayan. Sen konuşunca, benim bütün iklimlerim, bütün mevsimlerim, cümle nüfusum susar. İçimde ne varsa hepsi aşka kesilir. Bildiğim, tanıdığım kim varsa küçülür kalır. Sen konuşunca Nuh Nebi’den kalma eşi yok bir dalga ayağa dikilir. Yıkar geçer ne varsa siyahın emrine amade duran. Çünkü beyazın tufan. Sen sabahlara benziyorsun, sana yalan söylemişler. Akşamla benzeyen hiçbir şeyin yok.

Senin, benim başımın üstünde yerin var yağmur bulutu. Yapraklarım, dallarım, tohumlarım suretine tutkun nicedir. Nicedir gölgenden başka evim yurdum yok. Çıldırdığın görülmüş şey değil ya, tufanında bile huzur kuşanırım ben. Savurduğun vaki değil, olur da rüzgarınla savrulursam ne sevinç. Göğümün en mavisinde yerin var yağmur bulutu, yeter ki göç etmesin kuşların. Yeter ki solmasın umudun içimdeki, yaprak yaprak, çiçek çiçek yeşerttiğim. Kalbi kalbimde çarpan tılsımlı varlık, hüznün baki olmasın yüzündeki, yeter ki.

Senin fırtınada kaçıp saklanacak bir yerin var mı? Benim sen varsın. Yenemediğim yoklukların, kıramadığım soğukların var. Kendi gövdesini sürüyerek kendi mezarına taşımış, yorgun ellerin var. Senin her şeyden çok sevdiğin bir derdin var mı bilmem. Bilmem senin üstüne titrediğin bir acın var mı. Benim sen varsın.

Senin doğduğun şehirde aşk, eskitilmiş, hor kullanılmış bir şey miydi? Yerden bir taş bulup gördüğün ilk cama küfür gibi fırlatmanın cezası neydi? Senin o taş gibi sımsıkı sarıldığın bir şeyin var mı? Benim sen varsın.

Ey tepeden tırnağa arzudan yapılmış ruh, yalnızlık da neymiş. Unutulmuşluktur artık bu senin olan. Unutturulmuşluktur. Kabulleniştir, kendini önce kendine unutturan. Ey büyülü hayal, dokunsam tuzla buz olacak ışık huzmesi. Ey çok derin bir yalnızlıkta imdat bile istemeden teslimiyetle boğulan sevgili çocuk. Bu en büyük küfürdür. Aşktır. Söyle hadi, senin uzaklaştıkça büyüyen bir düşün var mı? Benim sen varsın işte.

Senin doğduğun şehirde nikotin geceler tek başına mı yaşanırdı? Ortalık malı olmuş acılar varillerde mi yakılırdı? Kadınların ilanı aşk etmesi katiyen yasak mıydı? Sen o şehirde doğdun ve seni başka kentlere mi saldılar? Aptallar. Senin doğduğun şehirde her şey senin kadar güzel miydi? O şehir haritada hala ne arıyor ki, madem değildi?

Ruhumdasın. Ateşe tapan ilk insanın karmaşasıyla. Bir milattan önce kalıntısı kalbimin kenarını köşesini kemiren. Bilmediğim değilsin, bildikçe eğiliyorum huzurunda. Öğrendikçe, anladıkça tutuluyorum yangınına. Korkunla saygın sarmaş dolaş, sevildiğin, oluru yok, sözle anlatılamaz. Senin yana yana tapındığın bir ateşin oldu mu? Benim sen oldun. 

Çünkü, bilmiyordum yağmur bulutu. Bilmiyordum. Yağamazsan kalamayacağını bilmiyordum. Ben seni hep güneşli havalarda bekledim.