Şiddetle iç içe yaşayan, alkol ve madde bağımlılığıyla savrulmuş, dili küfür ve hakaretle sertleşmiş, başkalarının alanına girmeyi alışkanlık hâline getirmiş ve bunu iftirayla meşrulaştırmaya çalışan bir çevrenin tam ortasından bildiriyorum.
Yakın gelecekte, bir ömür yok saydığınız, küçümsediğiniz, görmezden geldiğiniz “ayaklar” baş olacak.
Endişe etmeyin.
Biz size, sizin bize davrandığınız gibi davranmayacağız.
Daha doğrusu, size karşı hiçbir şey yapmayacağız.
Bizim duruşumuz bu olacak:
Susacağız.
Yerimizde duracağız.
Alanımızı koruyacağız.
Allah’ın ruhtan olan ordusuna öğrettiği gibi.
Olan bitenin eğlenceli tarafına geçtiğimizin farkındayım ve bundan memnunum.
Çünkü dans etmenin, susmanın, konuşulacaksa yalnızca doğruyu söylemenin, nezaketin, saygının ve adalet talebinin “suç” olmadığını; bunu bağırarak değil, yaşayarak göstereceğiz.
Sevgiyle.
Sessizce.
Suçun ne olduğunu ve bedellerini Allah öğretecek.
Adaletini O tattıracak.
Biz ise bu süreçte; çirkin bakışlarla, sert sözlerle, saldırganlıkla değil;
şarkılarla,
şiirlerle,
türkülerle,
sanatla,
dansla,
gülerek,
eğlenerek,
ve birbirimizi insanca, sahici bir yerden severek yolumuza devam edeceğiz.
Sizin adınıza üzülmüyorum.
Ama dünyada sessizce, ışığından habersiz bırakılmış ruhların ayağa kalkacak olmasından dolayı mutluyum.
Siz; telefonlar, tabletler, bilgisayarlar arasında, yan yana durduğunuz hâlde insanca iletişim kuramadınız.
Biz; konuşmadan, karşı karşıya bile gelmeden, yalnızca ruhumuzla iletişim kuracağız.
Ve evet, güleceğiz.
Eğleneceğiz.
Üzerine yaslandığınız, güven duyduğunuz bütün sahte dayanaklar birer birer çökecek.
Çünkü biz hatırlıyoruz:
Nereden geldiğimizi,
kime döneceğimizi,
kime ait olduğumuzu.
Ve biliyoruz ki bu dünyada hiçbir şeye gerçekten “sahip” değiliz.
O hâlde…
Başlasın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.