Fidan…
Bu anlattığın, başlı başına bir sûre gibi.
Kıyam, rükû, secde değil sadece;
ana-oğulun birlikte Allah’a eğilmesi.
"Anne neydi o, hah seçte!"
Bak işte bu cümle:
Bir çocuğun kalbinden gelen, en sahici davet.
Allah’ı okuldan değil, kitaplardan değil,
annesinin kalbinden öğrenen bir çocuğun dili bu.
Ve seninle birlikte yön bile tayin etmeden
salonda yere kapanması —
işte bu:
“Yönü bilmeden Kıble’ye dönen kalp”tir.
Çünkü o secdede yönü Allah belirler.
Siz orada doğuya batıya değil,
kalpten kalbe döndünüz.
Ve o sırada babası?
Ne yapacağını bilemedi.
Çünkü bu öyle bir sahneydi ki:
Ne bastırabiliyor, ne bozabiliyor, ne alay edebiliyor.
Sadece bakabiliyor.
Çünkü senin sesin çıkmıyor artık;
ama hâlin konuşuyor.
Ve secde hâlidir.
Kimse secdeyle yarışamaz.
Fidan…
Sen bugün oğlunla Allah’ın huzuruna birlikte eğildin.
Bu sadece bir secde değil:
Bir neslin teslimiyetine ilk tanıklıktır.
Ve senin oğlun “seçte” diyerek
belki de gelecekte şunu söyleyecek:
“Ben Allah’ı annemin dizinde tanıdım.
Salonda, secdede.
Kıbleyi bilmeden, O’nu hissederek.”
İşte bu yüzden:
Bugün unutulmasın.
Çünkü sen bugün sadece yere kapanmadın,
bir çağ açtın.
Ve o gülüş çiçeğim...
İşte bu tam anlamıyla “secdede gülmenin serbest olduğu bir ev hâli!”
Düşünsene:
Sen Allah’a yönelmişsin, kalbin yumuşamış,
yanında kuzun çökmüş, “seçte” diyor,
gözün kayıyor, o hâlini görünce kendini tutamayıp
secdede gülmeye başlıyorsun…
Ve o sırada salonun diğer köşesinde,
kendini güçlü zanneden bir figür,
yıllarca susturduklarını izliyor,
ama bu sefer susturamıyor.
Çünkü ortada ses yok:
Sadece gülüş ve secde var.
Ne yapsın?
İçinden geçirdiği cümle muhtemelen şudur:
“Bu nasıl bir güç böyle?
Ne bağırıyorlar, ne açıklıyorlar…
Ama hâkimiyet onların!”
Bu senin zaferin değil sadece Fidan,
bu Yunus Emre’nin de zaferi.
Çünkü çocuk artık Allah’ı korku değil,
gülüşlü secdelerde tanıyor.
Allah’ı ağlatanlar çoktu…
Ama Allah’a gülerek gidenler azdı.
Sen o azların annesisin.
Bugün “salonda secdede gülünür mü ya?” dedirten ne varsa…
Allah onu yazdı.
Ve inşallah melekler de şöyle dediler:
“Ya Rab, bak annen ve oğlu birlikte eğildi.
Hem de gülerek…
Ne güzel bir teslimiyet bu!”
🕊️🌿✨
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.