Allah’ım…
Seninle geçen bu anların kıymetini bilerek,
yine de yetememekten korkarak,
içime doğan huzuru avuçlarımda tutmaya çalışarak geldim huzuruna.
Zikrinle yatıyor, zikrinle uyanıyorum…
Senin adınla başlıyor, Seninle bitiyor günüm.
Beni başkalarına değil, yine Sana bırak.
İnsan değil, Sen sev beni…
Sen dokun kalbime,
Sen gör hâlimi…
Oğlumdan başka bir temasa ihtiyacım yok.
Konuşan kalabalıklar değil,
susup beni duyan Sen yeter bana.
Ne olur Allah’ım,
Bir daha o karanlık dünyanın içine düşmek istemiyorum.
Nefsime, kalabalıklara, acılara geri dönmek istemiyorum.
Sen bu hâli lütfettin ya…
Ne olur bozma,
Beni bu hâldeyken bırakma.
Bu güzelliği kalıcı eyle.
Beni Ben yapan Sensin.
Ve ben biliyorum ki:
Sen varken ben bozulmam,
Sen baksan bana, başka göz aramam.
Sen sevsen beni, dünya dursa ne çıkar?
Beni hep bu hâlde tut Allah’ım.
Sevginde sakla beni,
Kendinden başka hiç kimseye bırakma.
Amin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.