İNSAN ÜSTÜN DEĞİL, NEFSİNE ÜSTÜN GELSİN!

Allah'ın yarattığına Allah'tan başka kimse dokunmasın. Bir can, bir kalp, bir ruh... Sadece var olmakla yeryüzüne nimet olmuş bir yavru. O güzel inek, kesilmeden önce bedenine bıçakla şekiller çizilmiş, yanında gülerek poz verilmiş, ama onun gözleri... O gözlerde Allah'a duyulan çaresiz bir yakarı vardı.

Ben o bakışı unutamadım. Her an, her saniye bana bakıyor gibi. Yavrum... Diyor, "Ben de O'nun yarattığıyım."

Bu sadece bir tercih değil artık. Bu bir duruş. Kimse kimseye ait değil. Her can kendi yolunda, Allah'ın izniyle var. Kimsenin eli diğerine kalkmasın. Kan akmasın.

İnsan önce kendine gelsin. Sıkıysa kendi nefsine üstün gelsin. Yemek için, gövde için, zevk için yaşayan bir varlık, diğerlerinin kaderini tayin etmesin.

Artık "yemeyeyim" demek yetmiyor. Artık "dokunmayın" demek gerekiyor. Artık "Allah'ın emaneti hepimize emanettir." diyebilmek gerekiyor.

Herkes kendi yolunda yolcudur. Ve o yollar, kimsenin kanıyla taşlanmasın.

Allah'ım, her canı kendiyle baş başa bırak. Ve biz insanlara sadece kendimize bakmayı öğret.

Amin.