ÜÇ KERE

Geldiysen       

Üç kere geçmişin tozlarını, acının izlerini silkelen

Üç kere çok güzel olmasına gerek olmayan

Bir şiir oku.

Geldiysen üç kere vur kadehi masaya

Yalnızlığı şerefe… Şişeyi dibe.

Geldiysen üç kere sat anasını dünyanın

Ve kan uykularda kalanların.

Ve çocuk suskunluğunu uzat geldiysen

Ve susmakta inat eden çocukluğunu uzat.

Geldiysen yalnızlığını yutkun

Bütün sahte kırıntıları at aşağı gırtlağından

Sesinden sonra ne varsa hepsini bırak.

Üç kere can kırıklarını öksür

Alayını kus.

Bozuk paralar gibi çıngırdaşsın cebinde

Kederlerin.

Rengarenk misketlermiş gibi dizelim hepsini yan yana

Seni üç kere itsinler, düşürsünler mesela

Üç kere dizinden kana.

Geldiysen üç kere bir şiir oku.

Üstelik 

çok güzel olması gerekmiyor inan.

Ne kadar yalan söylemişler sana 

Tanrı’m ne kadar yalan…