Allah, seni önce yetiştirir.
Adım adım hazırlar.
Acıyla güçlendirir.
Yalnızlıkla sınar.
Doğrunun yanında olmayı öğretir.
Sözünün arkasında durmayı, vicdanınla yaşamayı, kimsenin görmediği yerde bile dürüst kalmayı...
Fiziksel, ruhsal bin türlü sıkıntıyla büyütür.
Ta ki seni, kendiyle yüzleştirip “Lebbeyk Allahümme Lebbeyk” diyerek yataktan kaldıracağı ve sarılacağı ana kadar.
Allah’ın Çiçeği olmak, diri diri O’na teslim olabilmektir.
“Ben bilmiyorum, Sen bilirsin. Ben sadece seviyorum.” diyebilmektir.
Sonra o gün gelir...
Ve seni ateşten geçirir.
“Yanmayacaksın Çiçeğim, korkma. Ben buradayım.” der.
Sen yine O’na güvenirsin.
Ve yanmazsın.
Dönüşürsün.
Allah bana,
“Benimle kal. Senin kalbin, Ben’den başkasına yer olmayacak kadar temiz ve aşkla dolu, Çiçeğim.” dedi.
Ben de neyle sınanırsam sınanayım, O’na dönüş sevinciyle karşıladım her şeyi.
O yüzden ben Allah’ın Çiçeği oldum.
Ve hayatta en çok, O’na ait olmayı sevdim.
Diri diri teslim olmadıysan,
dünyayı bir yana, O’nu bir yana koymadıysan...
Allah’ın Çiçeği de olamazsın.
O kadar kolay değil.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.