Yoksulluktan gelen bir çocuğun, milyoner yarışmasında bütün soruları doğru bilmesini anlatan bir film: Slumdog Millionaire.
İlk bakışta sıradan bir başarı hikâyesi gibi görünüyor.
Bir çocuk, yaşadığı zor hayattan gelip büyük ödülü kazanıyor.
Peki bunu sadece “şans”a mı bağlamalıyız?
Ya da geçmişte yaşadığı rastlantılara?
Hayır.
Çünkü bu hikâye bir başarı öyküsü değil.
Bu, adı hiç geçmese de Allah’ı anlatan bir yazgı anlatısı.
Ve dikkatle izlenince anlaşılıyor:
O yarışma, o sorular, o cevaplar...
hepsi yazılmıştı.
Film boyunca Allah’ın adı hiç geçmiyor.
Ama her şey O’nun sistemine göre işliyor.
Soruların sıralaması, çocuğun geçmişte yaşadıkları, başına gelen olaylar...
hepsi onu yarışmadaki o ana hazırlıyor.
Ve asıl mesele şu:
O an geldiğinde,
o cevapları ona kim hatırlattı?
Hafızasında tutan kimdi?
Kalbine “bu doğru” diyen kimdi?
Çocuk geçmişte evet, çok şey yaşamıştı.
Ama bilgi sadece yaşanmışlıkla olmaz.
Bilgi, hatırlatıldığında cevap olur.
Ve hatırlatmak, sadece zihnin değil, ilhamın işidir.
En dikkat çeken sahnelerden biri: Sunucu, aynaya bilerek yanlış cevabı yazıyor.
Çocuk tam tersini söylüyor — ve doğru cevabı veriyor.
Yani biri, içeriden ona şöyle dedi:
“Sunucu seni yanlışa itiyor.
Ona inanma.
Bu değil.
Diğeri.”
Bu, sıradan bir zekâ değil.
Bu, sezgi.
Kalpten gelen bir ses.
Ve işte tam orada anlıyoruz:
O çocuk yalnız değildi.
Allah onunlaydı.
Bu filmde ne bir peygamber var,
ne bir dua sahnesi,
ne de doğrudan bir inanç anlatısı.
Ama film boyunca her şey
Allah’ın planına göre ilerliyor.
Tesadüf gibi görünen her detay,
aslında bir ilahi düzenin parçası.
Bir çocuk, yaşadığı yoksulluğun içinde
tek tek tüm cevapları yaşayarak öğreniyor
ama asıl mesele, onları o anda doğru hatırlayabilmesi.
Ve bu, yalnızca Allah’ın “Ol” demesiyle mümkün.
Öyleyse bu film, başarıdan çok kaderi anlatıyor.
Ama dışarıdan yazılmış bir kader değil —
İçerden fısıldanan bir kader.
Bu yüzden film, milyonlarca insanın kalbine dokunuyor.
Çünkü herkes içten içe hissediyor:
“Bu kadar tesadüf olamaz.
Bu, yazılmış.”
Ve evet.
Yazılmıştı.
Ama yazan, O’ydu.
Hatırlatan da O.
Yarışmadaki o soruları çocuğun yaşamasını sağlayan,
sunucunun kötülüğüne karşı içinden doğruyu söyleten,
herkesin “şans” dediği o anlarda bile onu yalnız bırakmayan…
hep O.
Sonuç
Slumdog Millionaire, Allah’ın ismi hiç geçmeden
O’nun varlığını iliklerine kadar hissettiren filmlerden biri.
Adı anılmıyor.
Ama her cevabın arkasında O var.
Her sezginin, her “doğru budur” diyen iç sesin sahibi O.
İzleyenin kalbi açıksa,
film boyunca Allah'ı duyar.
Çünkü soruları sen yaşıyorsun,
ama cevabı hep O veriyor.
Ve o çocuk o yarışmaya çıkmadan çok önce,
cevaplar zaten yazılmıştı.
Çünkü yazan Allah'tı
Ve hatırlatan da.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.