"KHALAS..."

Hoşça kal dert otağım
ayrımcı anne, zalim baba hoşça kal
Kalabalık sokaklarında kolayca yitilen
her köşe başında heveslerim
başka bir hayaleti tarafından itilen
sınırları içinde bir tek 
yürekten kahkaham olmayan öfkeli şehir.
Hoşça kal
eski bir rüyam
Yorgunluğum, tadı damağımda kalmayan zehir 
deli kor, sinsi yılan, çetrefilli engerek
Kavgadan ilk kaçışım
çünkü, ilk karşılaşmam aldatmacayla
Hoşça kal namert dövüşen
hilebaz, tekil fırıldak
ayyaşlar şahı hoşça kal
Usta satıcı, büyük oyuncu, şiddetli geçimsiz korkak
dipsiz kuyu sığ sular tavşan uykular hoşça kal
Hoşça kal 10 yılım.
Katili en güzel günlerimin
içinden kedi değil ölüm çıkan çöp konteynırları
gölge adamlar, ürkek adımlar
nitelikli orospular, dolup taşan içki kadehleri
sefil sarhoşlar, bayat sarhoşluklar
turkuaz zahmetlisi, haki köhnemişi
bozuk saat ezbercisi hoşça kal
Hoşça kal kötü öğretmen
nush etmeyen kötekçi
orman kanunu, sokak dövüşü
kan çemberi, hıyanet
Hoşça kal beş para etmez otel odaları
sefil kuklalarla oynatıcıları
körler, 
dimdik
insanın gözünün bebeğine bebeğine 
bakar körler
sağırlar
sağır sultanın işittiklerine kulak tıkayan
bardaklı duvar dinleyicileri
kafası dumanlı caddeler
bir toplama kampından hallice
mecburiyet yan yana gelenleri
çakma filozof, kendi kendinin bedbini
yamalı bohça
demirden göğsünde taş ağulayan
tumturaklı iç güveysi
Hoşça kal kuş uçan kervan geçen üsturupsuz çöl
bildiğim bütün küfürleri yüzüne tükürdüğüm
kaçık vampir 
acının kuzeyinde hasis bekleyen
hoşça kal ve hoşça kal
ses bataklığı
çıkmaz sokak sevicisi, kabir bekleyicisi
umut kemiren ceset
güzel başlayan bir sürü felaket
evet evet hoşça kal
Kuğu gibi süzülen hakiki çirkin ördek
tozu süpürmekle bitmeyen kirli gecekondular
İştahlıca sallanan örümceğin ağları
Sapsarı dişleriyle kusursuz çirkin gülen 
kifayetsiz bozulmuş şark kurnazları
iyiler mezarlığı hoşça kal.
Hoşça kal say ki bütün ömrümü
davul gibi midesinde saklayan hazımsız toprak
ağır ağır körelten
gümüş meraklısı ucuz melamin,
bakır kalaycısı
buz ruhu...
Hoşça kal hırıltılı nefesini her daim
ensemde hissettiğim kaldırım gülü
altın varaklı lazımlık
susmak nedir bilmeyen onursuz uğultu
sırtında hep bir kamburla dolaşan çünkü hep
birilerinden bir şeyler aşırmış eli uzun pezevenk
Hoçka kal evet
güçsüz ciğerlerim, 
bitmek bilmeyen basamakları, bırak gökyüzünü
kendinin bir üstünü tırmanamayan sefalet
yaşamak heyecanım
hayal kurma becerim
masalsı rüyalarım
bir gün bir yerde mutlaka; ama mutlaka
her şeyin düzeleceğine olan sarsılmaz inancım
ve sarsılmışlığı yürek beyazımın
yoz bulutu, tutunacak dalları diken kaplı düzenbaz
sevimsiz hırsız...
Öz anasına bile şahin gelmeyen biçimsiz kuzgun
aynaya yansıma diye kan pıhtıları düşen 
tutuksuz yargılanan hatta yargılanmayan
seri katil elleri
hoşça kal çocukların toprağa diri diri
kedi eniği eşelediği küf bataklığı
kendini ısıtmayan cılız ateş ki zaten 
hiç de öyle bir gayesi olmayan soğuk nevale
vahşi bir hayvan gibi pençelerine
ne geçerse tuzla buz eden hoşça kal
Hoşça kal
ya da kalma
beynimin içinde defalarca patlayıp defalarca dağılan
defalarca öldürüp defalarca susturan
ve kaldığım yerden susmaya devam ettiğim
için hep tekinsiz bir öfke duyduğum düşünceler...
Cinayete tam teşebbüs edecekken 
durduğum, durdukça kudurduğum
ve daha fazla sustuğum
hoşça kal ya da kalma.
Hoşça kalma.
Şunun bunun artığı 
köksüz kral, soysuz tohum
aşüfte, ağır hiç
milyon kere dert, milyon kere yas 
milyon kere yıkılmak
milyon kere hile hurda erbabı
itibarsız piç...
Hoşça kal
Hoşça kalma...
Hoşça kalama...