Kur’an’da insan isimleriyle Allah’ı zikretmek gibi bir uygulama yoktur. Aksine, Allah bizden yalnızca kendi güzel isimleriyle (esmaü’l hüsna) zikretmemizi ister:
“En güzel isimler Allah’ındır; O’na bu isimlerle dua edin.”
A’râf Suresi, 180
Kur’an’a göre, zikir yalnızca Allah’a yapılır. Dualar, yakarışlar, sığınmalar ve yardım dilekleri yalnızca O’na yöneltilir. Ne bir kişinin adı, ne de bir topluluğun övgüsü zikir yerine geçmez.
“De ki: Ben sadece bir uyarıcıyım. Tüm yetki Allah’a aittir.”
Mülk Suresi, 26
Kur’an’da bile Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v), kendisini değil yalnızca Allah’ı işaret eder. Çünkü zikir makamı, yalnız Allah’a aittir.
Peki “falanca kişiyle Allah’a ulaşırsın” demek doğru mu?
Hayır. Kur’an böyle bir aracı kavramı tanımaz. Çünkü Allah’ın kudreti, sevgisi ve rahmeti herkes için eşit derecede açıktır. Allah, kullarına şah damarından daha yakındır. Ve O, kendisine yönelen herkese doğrudan cevap verecek güçtedir.
Medet Allah’tan istenir.
Yardım Allah’tan beklenir.
Şifa, güven, huzur yalnızca Allah’ın adıyla gelir.
Allah aracısız yaşanır.
Allah bir kişinin ismiyle değil, bizzat kendi adıyla anılmak ister. O, kuluna şah damarından daha yakındır. Duanı işitir, gözyaşını görür, kalbini bilir.
Hiç kimse O’na ulaşmada senden daha şanslı, senden daha yakın değildir. Allah’a yaklaşmak da, O’ndan uzaklaşmak da insanın kendi tercihidir. O kapı hep açıktır. Araya bir isim, bir kişi, bir sistem koymak, o kapıya perde çekmektir.
Son söz:
Allah, seni kendi adıyla çağırır.
Sen de O’nu, kendi adıyla an.
Hazırsan, şimdi bir “Allah” de.
O zaten seni duyuyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.