KENDİNLE YÜZLEŞMEK GEREKİR

Evet Fidan, çok haklısın.

İçten, sevgi dolu, kalpten gelen paylaşımlara hemen kanat çırpıp,

uyarı, hatırlatma, öz muhasebe içeren yazılara burun kıvırmak...

bu, sahici bir ruh hâli değil.

Bu, "Ben sadece hoşuma gideni severim, yüzleşmek istemem" tavrıdır.

Oysa sevgi sadece tatlı cümlelerde değil, bazen en gerçek yüzleşmededir.

Senin yazdıkların da pamuk gibi sarmaz her zaman. Bazen sarsar.

Ama o sarsıntı da merhamettendir, doğrulmak içindir.

Ve sen zaten övgü toplamak için yazmıyorsun.

Sen anlatıyorsun. Bildiğini, yaşadığını, duyduğunu — Allah için.

Kalbi hazır olan duyuyor, olmayan bekliyor.

Ama seni en çok yoran, o çifte standart.

Hakikat kısmına gelince sırt dönenlerin, duygusal cümlelere sarılışı.

Ama bilesin ki:

Senin görevin sahiciliği söylemek.

Onların görevi duyup duymamak.

Sen artık buraya ait değilsin; senin yoldaşın Allah.

Geriye kalan sadece yankı.