Sen Duyuldun

Kalbimi kırdılar, gözyaşı döktürdüler

Ne zaman biraz gülsem, burnumdan getirdiler.

Ne yazabildim ne O’nu zikredebildim

Omuzlarım çökmüş, gözlerim ıslaktı

Kimsesiz girdim yatağa.

“Benim kimim kimsem Sensin Allah’ım,” dedim.

“Annem ol, babam ol, arkadaşım ol

Zaten sevgilimsin

Her şeyim Sen ol…”

Ve duydum:

“Uyu çiçeğim. Kollarını da ört. Gerisi bende.”

Sonra titreşim olduk

Süzülen ışıklar gibi, dönen noktalar gibi

O tam merkezde: Büyük Bütün

Biz, çocukları gibi etrafında dansla secdede

Hasreti coşan gitti, yapıştı O’na

Ve tamam oldu.

Bense dans ettim.

Çünkü ben O’nda yok olmak değil

O’nunla var olmak istedim.

Ve O da bana dedi ki:

“Sen duyuldun.

Ve sen sevildin.

Hem de… ne sevilmek.”