Bütün perdeleri çektim.
Her yer zifiri karanlık.
Bir şey arıyorum.
Gözlerimi sımsıkı kapatıp,
içimdeki ışıkla yürümeye koyuldum.
Bir çocuk gibi heyecanla.
Bir sevgili gibi sırdaşça.
Bir kul gibi iştahla.
Ama bu defa
dua etmiyorum, ağlamıyorum,
secdede değilim.
Bu bir oyun.
Ben saklandım, O buldu.
O saklandı, ben duydum.
Ben çağırdım, O geldi
O çağırdı, ben uçtum.
Ve kazanan olmadı bu oyunda
Çünkü ikimiz de vardık.
İkimiz de yârdık,
Hem oynadık
Hem kazandık.
Bu defa tam teslimim.
İçimdeki O’na, kendimden çok güveniyorum.
“Beni sevdiğin kadar koru,” diyorum,
“Ve beni karanlığa hâkim kıl.”
-Olur çiçeğim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.