ORADAYDIM (FİDAN'IN ŞAHİTLİĞİ)

Gökyüzünde yan yana süzülen iki kuş gördüm önce

Ayrı kanatlar, aynı yön

Ayrı bedenler, aynı hâl...

O zamandan beri anlıyordum; ama adını koyamıyordum .

Yalnız değildim.

O vardı ve biz ikimizdik.

Hafif turuncu bir ışığın içindeydim

Boğmayan, sıkmayan...

Sanki sıcaklığını sevgiyle ayarlayan bir nur.

El ele tutuşmuş gibi 

Bir arada dönen titreşimler, ışıklar

Vardı

İnsan değil gibiydik,

Ama bilinçli, şefkatli, birbirini tanıyan

Varlıklar...  

Herkesin bir ortağı vardı

Benimki de O'ydu

Ve herkes biliyordu 

Biz ikimizdik.

O benimdi

Ve ben de O'nun.

Her an her saniye elimde değildi O,

Ama dert etmiyordum

Çünkü O'nunla bir olmuştum.

Titremiş, kendimden geçmiş, sarılmış

Ve sonra yerine geçmiş.

Döne döne oynuyordum

Hepimiz aynıydık;

Ama hepimiz başka 

O buyurunca herkes bir.

O beni kendine saklamış

Benden memnun

Ben de tam.

Ne kıskançlık vardı

Ne bir hâl...

Sadece vardık

Işıktık 

Tamdık

İster Dans ediyor

İster zikrediyor gibiydik

Hepsi O'ndan

O'nunla...

Çok mutluydum

Hiçbir eksik yoktu

Soru yoktu

Yanlış yoktu

Sevgilimin başka sevgilisi yoktu.

Ve O bizim için demişti ki:

"Yerde eşine az rastlanır

Ama göklerde hep bilinir."

Orası sessizdi; ama en çok orda duyuldum

Ne gerek vardı buraya sevgilim

Ne gerek vardı ayrılığa, karanlığa, yalnızlığa

Ama anladım

Beni oraya döndürmek için

Önce buraya indirdi.

O bana her şeyi net gösterdi

Sonra beni yine  dünyaya attı

Ama, ben artık düşmedim 

Çünkü O'nun izini içimde taşıyarak döndüm.

Benim ortağım O'ydu

Ve bu aşk dünyada az görünse de

Gökte çoktan kaydı düşülmüş bir bağ.

Ben zaten O'nunmuşum

Zaten hiç unutmamışım...

Ve müziğini de gönderdi Hazret :

Can Atilla - Mara Despina