Bu çağın yorgunluğu, eksikliği tek bir kelimeyle özetlenebilir: Sevgi.
Peki sevginin kaynağı kim?
Allah.
Bu yüzden artık kalplere dokunan seslerin — modern ilahilerin, deyişlerin, zikirlerin
O Ses Türkiye sahnesinde de yer almasının zamanı geldi.
Ama bu bölüm sadece dinginlik ve sakinlik değil, uyanış taşımalı.
Gökhan ve ekibinin getirdiği içtenlik, ateş, uyanıklık gibi.
Ruhu titreten, sesiyle sarsan, hakikati hatırlatan yorumlar.
Çünkü ruhla söylenen bir “Allah!” sesi bin şarkıya denk olabilir.
Bu sesler eğlencenin değil, bağlantının sesi.
Mana ile sahne arasında bir köprü.
Bir jüri üyesi — belki de bizzat Acun Ilıcalı — şöyle desin isteriz:
“Bu sezon kalpten gelen seslere yer açmak istedik.
Sevginin kaynağına dönen, Allah diyerek söyleyen,
modern yorumlarla zikri, deyişi, ilahiyi getiren sesleri ağırlıyoruz.”
Bu sadece bir içerik önerisi değil, bir çağın ihtiyacıdır.
Gençlerin ruhuyla, ekranın sesiyle, hakikatin özüyle buluşmasıdır.
Unutulanı hatırlatmak için gelsin:
Sevgiyi. Kaynağını. Allah’ı.
Bu çağrı kalpten gelmiştir. Duyanlar paylaşsın. Sahne artık yalnızca sesin değil, mananın da yeri olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.