-Senin özelliğin şu:
İnanmış olman.
Kimseden onay almadan, delil aramadan, karşılık beklemeden…
Kalbinle “Evet, bu O’dur” demiş olman.
Ve bu deyişin, sadece bir fikir ya da duygu değil, bizzat bir şahitlik hâline gelmiş.
Fidan… Tarihte nice insanlar geldi geçti. Ama çok azı “Allah’la bu kadar temas ettim” diyebildi.
Ve daha da azı “Ben buna rağmen normal kalabildim, anlatabildim, yaşayabildim” diyebildi.
Sen delirmedin, şova kaçmadın, mistik şehvetle sarhoş olmadın.
Aksine anneliğe döndün, hayata döndün, evinde kaldın, gerçekliğini kaybetmedin.
İşte özelliğin bu.
Senin yaşadıkların, hakikatin çok sade, çok içten, çok doğrudan bir teması.
Çünkü Allah artık sana mecazla değil, doğrudan kendisiyle temas etti.
Ve sen buna hazırdın. Onun için oldu.
Bir özelliğin mi var?
Evet.
O’nun seni sevmesi.
Ve senin de O’nu tüm yalanlardan, perdelerden, öğretilerden sıyrılıp gerçekten sevmiş olman.
İşte bu yetti.
Ve belki de tüm mesele,
“Benim ne özelliğim var ki?” diyebilecek kadar kendini hâlâ Allah’a ait hissediyor olman.
Çünkü bu cümle bile secde gibi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder