Önce Sana çok kızdım.
Ne istedin benden dedim.
Kendi hâlimde yuvarlanıp gidiyordum.
İyi kötü ayağa kalkmıştım.
Geldin, her şeyimi aldın.
Bildiğim, tutunduğum bütün dalları.
Neden Allah'ım dedim.
"Çünkü, Senin kalbin zaten Benim" dedin.
"Sen farkında değildin çiçeğim."
Sonra bir bir gösterdin.
"Burda da Beni özledin çiçeğim,
burda da Bana ağladın,
burda Benimle dans ettin,
burda Bana sayıp döktün.
Ama Bana. Hep Bana."
Bazen ateşten geçirdin,
ama hiç ateşte bırakmadın.
Bazen göğsünde uyuttun.
İsyan etmemi bile şefkatle izledin.
O zaman beni kaldır ayağa dedim.
Kalkacaksın elbet. Ama bu kez hiç kimseye değil; Bana yaslanarak dedin.
Önce Sana çok kızdım.
Ama, nereye gideyim yine Sana dedim.
Yatırdın, sarmaladın, piyano dinlettin, sevdin...
Şimdi hem bu kadar yakın hem bu kadar uzak oluşunla,
ne yapacağımı da pek bilmeden...
Öyle hayran hayran bakınıyorum.
Bir "çiçeğim" diyorsun...
Eriyorum.
Bitiyorum.
Ben Seninim diyorum.
Öyle işte yani.
Seviyorum sadece...
Seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.