DEVRİM

Kuzguna yavrusu şahan

Aşkın birden fazla haliyle yansıyan

Kimsenin oturmaya yanaşmadığı

bol mezeli bir rakı sofrasında

O içmeyen tek dudağın hüznüyle bir an

 

Gel demiş olsaydın bir kez

Ya da der gibi yapsaydın

ÜMİDİN KÖR NOKTASI

Ben geldim... Gelebildim mi aslında emin değilim. Biraz kararlılıkla yürüyerek, biraz gerisin geri giderek, biraz kendimi yüreklendirerek... Biraz da onun yazmayı asla bırakmamam gerektiği sözlerini hatırlayarak geldim. Bir yerden başlamam gerekiyor artık sanırım.

Bazı acıları yazmaya, anlatmaya çalışmak ayıpmış gibi geliyor. Hiçbiri acı değilmiş çünkü. Hepsi gelip geçici hüzünlermiş. Kalp kırıklarıymış. Bir şekilde tamir olunmuşlar. Ama bu... Anlatılmıyor...

BU DÜNYADAN BİR SEZEN GEÇTİ...

Sezen çocuk olmadı

Sokaklarda koşturmadı

Hiç yaramazlık yapmadı

Annesini kızdırmadı

Terli terli su içmedi

komşunun ziline basıp kaçmadı

Sezen yalan söylemedi

ağaçlara tırmanmadı

düşüp kolunu kırmadı

kırıp kimseye nazlanmadı

Sezen hiç şarkı söylemedi

hiç uyanmazlık yapmadı

BEBEK ADIMLAR

Ben seni böyle ıssız bırakmayacaktım Söz Sanatı.
Söz vermiştim sana da kendime de.
Seni kullanılıp bir köşeye atılmış defterler gibi bırakmayacaktım.
Boynu bükük bırakmayacaktım.
Kimsesiz bırakmayacaktım.
Bensiz bırakmayacaktım.
Kelimelerim rüzgarla dans eden deli taylar gibi özgürce uçuşacaktı sayfalarında.
Gülecektim yazacaktım, ağlayacaktım yazacaktım.
Umutlanacak yazacaktım, düş kırıklığına uğrayacak yazacaktım.
Yaralanacak yazacaktım, iyileşecek yine yazacaktım.

ACIDAN AYAKLANMAK

Hiçbir zaman yazmanın kolay bir şey olduğunu düşünmemişimdir; ama şu an bu girişi yapabilmek için bile o kadar zorlandım ki 'Aman Allah'ım, ben ne yapıyormuşum böyle!' derken buldum kendimi.

Zoru başarıyormuşum. Hem kadın hem eş hem yazıp okumakla bu denli haşır neşir hem de konu ne olursa olsun orada öncelikle samimiyet arayan biri olarak, yaptığından zerrece bir maddiyat elde etme kaygısı gütmeden, özgürce yazıp çiziyormuşum ve bunu saydığım tüm vasıfların üzerine bir de anne olunca anladım. 

Ah şu hormonlar... Öyle en küçük meselede bile suçu hormonlara atanlardan değilimdir; ama bunu yapanlar haklılar benden söylemesi. Koskoca 2 sene... Şu an kendimin de bakıp 'Aferin sana be fidan...' dediğim zorluklardan geçip başarmak... Hayatımın eksik olduğunun bile farkında olmadığım koskocaman bir parçasının peşine düşüp onu alıp baş köşeye koymak... Bu sırada yaşadıklarıma dayanabilmek için benden tamamen başka bir bene dönüşmem...

YAN YANA DÜŞMEK

Biz yanlışı nerde yaptık biliyor musun
bir kütüphane salonunda raflardan birinde
aynı kitaba uzanıp şaşkınca bakışmayarak yaptık

fazlaca beklenmiş bir otobüs kuyruğunda
araya kaynamak isteyen herifin tekine
hop birader ne yapıyorsun demeyerek aynı anda

ve tesadüf bu ya aynı kayan yıldıza bakıp
başka başka yerlerinde dünyanın
kalbimizi usul usul açmayarak yaptık yanlışı