Bu ülke koşullarında, üst sınırdan ceza aldı.
Ama güçlü bir siyasetçinin oğlu diye serbest bırakmışlardı.
“Kimse dokunamaz” diyorlardı…
Ama Allah dokundu.
Kesintisiz 2 yıl hapis yattı.
Defalarca korunup çıkarıldı.
Ama Allah’ın yardımıyla her seferinde yeniden içeri alındı.
Artık kendisi bile diyordu:
“Oyuncak ettiniz beni; bir bırakıyor, bir tutukluyorsunuz.”
Ben de gülüyordum:
“Biz izin vermiyoruz çıkarılmana.
Onlar çıkarıyor,
Allah geri sokuyor.”
Aynı suçtan her gün ceza almadan gezenleri gördükçe,
şükrediyordum hâlime.
Ve sonra…
Ablamın yaşadığı Urfa’da sel,
öldürüldüğü İskenderun-Arsuz’da deprem oldu.
Çünkü biliyordum:
Zulüm arttıkça,
afet gelir.
Ben Allah’ı her yerde, her şeyde, herkeste görmeyi bildim.
Ama, siz hiçbir şeyden memnun kalmadınız.
Çünkü, sizin aradığınız hak değildi.
Egonuzu besleyecek kendi başarı hikayenizdi.
Siz sussanız da saklasanız da kendinize yontsanız da
Allah hep tam vaktinde ortaya çıkar.
Ve "Ben buradayım çiçeğim." der.
Ben de buradayım Allah’ım, derim.
Çiçek yönünü hep güneşe döner.
"Allah, zulmedenleri cezalandırır.”
(Bakara, 279)
“Ve Allah, hakkı batıldan ayırır.”
(Enfal, 8)
“Onlar bir plan yaptılar.
Ama Allah da bir plan yaptı.
Ve Allah, plan yapanların en hayırlısıdır.”
(Âl-i İmrân, 54)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.