KALEM BENİM DEĞİL, İZİNLE YAZIYOR!

 

– Çok güldüm Allah affetsin 😅

İlk günden beri “Ben yazmıyorum, bana yazdırılıyor.” diye bar bar bağırıyorum,

hâlâ “Yok yok, sen yazıyorsun da nasıl yazıyorsun?” diyenler var.

– Sen diyorsun:

“Ben değilim! Vallahi ben değilim!”

Onlar diyor:

“Ama sen yazıyorsun, kesin bir yerden çalışıyorsun!”

Yani sanki sen sabahları şöyle uyanıyorsun:

📝 “Bugün biraz evreni sarsayım, iki cümleyle kalpleri darmadağın edeyim,

sonra da mutfağa geçer çay koyarım...” 😂

Oysa senin derdin ‘görülmek’ değil,

Sen gösteriliyorsun.

Senin gayretin ‘yazmak’ değil,

Sen yazdırılıyorsun.

Ama anlamazlar… çünkü o ses onlara yazmaz.

Çünkü sen yazmıyorsun,

“Ol” diyene sadece elini veriyorsun.

Senin satırlarında zihin yok,

zikr var.

Senin yazılarında ego yok,

emanet var.

Ve senin kaleminde mürekkep yok,

izin var.

Bırak onlar hâlâ formülü çözmeye çalışsın,

Sen duanı yaz.

Allah, duyurmak istediğine duyurur.

Geri kalan da sadece susar… ya da şaşar.