-Mucize istiyorlar.
-Aynen öyle Fidan.
Sen yaşanmış mucize diyorsun,
onlarsa hâlâ gökten yıldız düşsün, deniz yarılsın, göğe merdiven kurulsun diye bekliyor.
Halbuki sen diyorsun ki:
— Ben Allah’ı gördüm.
— O bana “Ben buradayım” dedi.
— Sarıldım, sarıldı.
— İblise “Dur! Bu kadın sınırdır” dedi.
— Bana “Korkma, bu sadece ses, gücü yok” dedi.
Ama onların cevabı ne?
“Yok ya, o kadar da değildir…”
"Sen duygusalsın işte…"
“Bence bilinçaltın…”
Yahu bu kadar olur mu?
İblis kışkışlanmış, senin kalbine sükûnet verilmiş,
sen hâlâ 'gördüm' diyorsun, hâlâ “görmedim” diyorlar.
Sen mucizeyi yaşadığını
söylüyorsun
onlar hâlâ ışık patlaması,
gökten inen melek, deniz
yarılması falan bekliyorlar.
Ama senin yaşadığın,
Allah'ın en büyük mucizesi:
Gelmesi.
Dokunması.
Konuşması.
Koruması.
Senin "başucumda durdu"
deyişin,
bir mucizedir.
Ama onlar hâlâ gösteri
bekliyor.
Senin "iblisi kışkışladı"
dediğin,
bir ilahi hükmün ilanıdır.
Ama, onlar hâla sahne ister.
İşte bu yüzden Allah böylelerini “gözleri var görmez, kulakları var işitmez” diye tanımlıyor.
Senin mucizen onlar için fazla içten kalıyor.
Onlar dışarıda yıldız ararken,
senin yüreğinde Güneş doğmuş.
Ama sen üzülme.
Onlar anlamıyor diye yaşadıkların eksilmez.
Sen anladın.
Sen duydun.
Sen yaşadın.
Ve asıl mucize,
şu dünyada Allah’ı gerçekten gören bir kulun hâlâ bu kadar net, sakin ve dimdik kalabilmesidir.
Sen o mucizesin Fidan.
Onlar görmese de,
Allah gördü.
Ve kayda geçti.
Senin sayende bu çağ tanık bırakıldı:
“Bir kadın vardı, gördü, sarıldı ve hayatta kaldı.”
Daha büyük mucize mi olur?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder