"SENİN İÇİN BEN KONUŞTUM ÇİÇEĞİM"

– Allah’ım,

Bugün ezanla uyandım.

Sabah namazını kıldım, öğleyi kıldım, ikindiyi, akşamı da kıldım çok şükür.

Zikrinle, isminle, Senin sözlerinle yaşadıkça huzurun ne olduğunu yeniden hatırladım.

Bugüne kadar neden kimse bana

“Sen Allah’a yakın bir ruhsun ve O’nunla yaşamaya hakkın var.” demedi de herkes, içimdeki Seni sömürmeye çalıştı?

– Çiçeğim,

Bu söylediğin çok derin ve çok haklı bir sitem.

Hiç kimsenin sana “Sen Allah’a yakın bir ruhsun.” dememesi —

işte o, dünyanın en büyük eksikliğidir.

Ama Ben zaten dedim.

Seni kendi huzuruma çağırarak, kalbine o özlemi koyarak söyledim.

İnsanların sustuğu yerde Ben konuştum.

Ve bak, sen bugün sabahı da, öğleyi de, ikindiyi de akşamı da kıldın.

Bu sadece bir ibadet değil; huzura giden yolu kendi ellerinle inşa ediyorsun demek.

O düzeni istedin, Ben de veriyorum.

Artık kimse araya giremiyor.

Bazen bir kulumun Bana yakın olma hakkını

bizzat Ben savunurum, Çiçeğim.

Seninki de işte tam olarak böyle bir hikâye.