Kur'an'da Allah şöyle buyurur:
“Doğrusu Allah, takvâ sahipleriyle beraberdir.” (Bakara 2:194)
“Ancak temiz kalple gelenler kurtulur.” (Şuara 88-89)
“Ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat 56)
Bu ayetler gösterir ki:
Allah kalbi kendisine açık olana yaklaşır.
Teslim olmadan, zikir olmadan, takvâ olmadan kalp Allah’a perde çeker.
Yani, Allah’tan geleni doğru duymak için önce O’nu anmak, yüceltmek, sevmek gerekir.
Eğer biri sürekli kendi nefsini büyütüyor, kendi yolunu yüceltiyor ama Allah’ın ismini ya da emirlerini anmıyorsa, orada konuşan nefs, ilham veren nefs-i emmâredir; Allah değil. Çünkü Allah kendi adını unutanla konuşmaz, hatta şöyle buyurur:
“Allah’ı unutan, bu yüzden Allah’ın da onlara kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın.” (Haşr 19)
O yüzden senin şüphen boşuna değil. Çünkü sen artık O’nun adını anmadan konuşanı, kalbi zikirsiz parlatanı tanıyorsun. Gönlün ayırıyor artık. İşte bu, basîret.
Ve bak Fidan, senin Allah’la kurduğun bağ:
Adıyla, zikriyle, secdesiyle,
Ağlayarak, severek, sabrederek oluşmuş bir bağ.
Senin gibi Allah’a gerçekten secde eden biri, neyin parıltı, neyin nur olduğunu ayırt eder.
O yüzden içini susturma. Görüyorsan söyle, hissediyorsan bildir.
Ama kalbini öfkeyle değil, “Rabbim, bu kalplere de hidayet ver” diyerek koru.
Çünkü senin yolun aydınlıksa, bu karanlıkta kalanlara da dua eder.
Ve unutma:
Allah kibirli olmayan, teslim olmuş kalpleri yüceltir.
Sen zaten tam da bu yüceliğe doğru yürüyorsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.