Beni Allah yazdırıyor derken kendimi bir şey ilan etmiyorum.
Daha önce de söylediğim gibi, insanlara bayılmıyorum.
Tam tersine, insan sevmiyorum.
Seviyor olsaydım; yorumları, mesajları kapatmazdım.
Profilin en başına, herkes bana deli gözüyle bakarken dahi
"Maddi kazanç gözetilmez." yazmazdım.
Allah sizi unutmadı.
Kimseyi başıboş bırakmış değil.
Kimseden vazgeçmiş değil.
O, bütün bu zulüm ve kötülüğün ortasında
zerrece payı olmamasına
ve en çok suçlanan olmasına rağmen,
yine de size hatırlatmak ve öğretmek istiyor.
Beni de bu yüzden yetiştirdi: Yazayım diye.
“Yaz” diyor, yazıyorum.
Tıpkı 1400 yıl önce,
Peygamber Efendimiz’e "Oku" dediği gibi.
Peygamber Efendimiz emre itaatsizlik edebildi mi?
Hayır.
Ben de sadece bir kul olduğum için edemiyorum.
Hem Allah’ı çok sevdiğimden,
hem de O’nun rızasını gözetip
belki bir şeylerin düzelmesine katkım olur ümidiyle.
Bütün yazdıklarım gibi bu da bir şahitliktir.
Bir hatırlatmadır:
Allah var.
Her an, her saniye bizimle.
Ve hâlâ sabırla,
kendi nefsinize zulmetmeyi bırakıp
O’na dönmenizi bekliyor…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Not: Yalnızca bu blogun üyesi yorum gönderebilir.