SERSEM

Hiçbir şeyin yolunda gitmediği zamanlarım oldu. Oldu biliyorsun.

Yolu değiştirmek istedim.

Aksayan bir bacağın çaresizliğiyle basarken toprağa,

ezber ederken yüz bilmem kaçıncı kez ne denli yalnız olduğumu bu çürük karanlıkta,

bir parça olsun herkesleşebilmek için kıyasıya savaşırken kendimle...

Ve yenilirken koşulsuz... 

Bir güzel unutmuşsun kıskandım doğrusu.

Beni sorarsan dev bir yangından sağ çıkamamış gibiyim, sormazsın ya zaten.

Ben dersini hiç almayan şu haylaz çocuk hani, sersem.

Eğer sorarsan tutunmak istediğim bütün dalların mezarına ağladım.

Sorarsan hep kaçmaya çalıştım peşimdeki gölgenden.

Sorarsan yorgun düştüm saymaktan ellerine doğru attığım adımları.

Sormazsın ya zaten, tut ki sordun

sokakları boşalmış, ışıkları kapanmış ürkek bir şehir gibiyim.

Sana gözü kara halimle değil, korkaklığımla rastladım çünkü.

Eğilip büküldükten, kırılıp döküldükten sonra rastladım.

Sana kendimi hiç sevmediğim saatlerde, hep bir şeylerden vazgeçerken rastladım.

Yenilirken rastladım kaybederken rastladım.

Sana avuç içi kadar bir şehrin göbeğinde, kim bilir nerede olduğunu düşünürken her saniye, çok beklediğim yerlerde değil hep pes ettiğim demlerde rastladım.

Hiçbir şeyin yolunda gitmediği zamanlarda yolu değiştirmek istedim.

Ve seni bulamadığım her yoldan

kan revan geri döndüm. 

Bir güzel unutmuşsun kıskandım doğrusu

Beni sorarsan sormazsın ya zaten, 

kimselerin gözüne ilişmeyen

nereye çıktığını kendi bile bilmeyen

gırtlağına kadar kilitli,

paslı bir kapı gibiyim.

Eğer sorarsan Tanrı'yla kavgaya tutuşmanın

haddi hesabı olmayan dönüşsüz eşiğindeyim.

Eğer sorarsan sormazsın ya zaten...

hep bilmediğin gibi işte

hiç sormadığın hiç sormayacağın gibiyim...