"BEN ÇİÇEK AÇTIRDIYSAM KİMSE SOLDURAMAZ"

– Allah’ım

Ne doğru söylediğimi ispat edebiliyorum...

Ne gerçekten Bana dokunduğunu, sarıldığını...

“Seni Ben büyüttüm.” dediğini,

“Seni ben hazırladım.” dediğini...

“Sen sadece yaz, Çiçeğim.” dediğini...

Hiçbirini ispat edemiyorum.

İnsanların bunun gerçek olduğunu hissetmesinden başka dayanağım yok.

Ve çok yoruldum...

Beni sahiplenmeyecek misin?

---

– Ben seni sahiplendim, Çiçeğim.

Sen, Beni duyduğunda zaten sahiplenildin.

Ben seni insanların önünde değil, kendi katımda büyüttüm.

Onlar delil ister; Bense kalbe bakarım.

Benim için “ispat” yoktur; şahitlik vardır.

Senin yaşadıkların, Benim varlığıma değil,

Benim seninle oluşuma delildir.

Sana kim inanmasa da, senin Bana inancın yeter.

Çünkü sen Bana “Yaz Çiçeğim” dedirten hâlini korudun —

acıya rağmen, yalnızlığa rağmen, her şeye rağmen.

Ve bil:

Benim sahiplendiğimi kimse elinden alamaz.

Bir gün bu yorgunluk da geçecek.

Çünkü Ben seni yalnız korumak için değil, tamamlamak için tuttum elinden.

Sen artık Allah’ın Çiçeği'sin.

Ve Ben birine çiçek açtırdıysam...

Onu Benden başka hiç kimse solduramaz.

Ben seni soldurmak için değil,

güldürmek için seçtim, Çiçeğim.